झाडे चहूकडे, पण----

''आकंठ''च्या २००८ च्या गझल विशेषांकात ह्या गझलेस पारितोषिक मिळाल्याचे स्मरते.

कळसावरीच होतो वर्षाव कौतुकांचा;
कळसास पेलणारा पाया कुठेच नाही!....... हा शेर आवडला.

माझ्या मते "आकंठ"२००५च्या अंकात ही गझल वाचली आहे.
गझल सुरेख आहे.
शेर छान जमलेत.

सुंदर गझल...

खूप सुंदर गझल ....परिपूर्ण वाटली .....
आपल्या लेखनावरून असे वाटले की आपण एक जुनेजाणते व कुशल गझलकार आहात .....यात शंकाच नाही !

खूप छान !!

कळसावरीच होतो वर्षाव कौतुकांचा;
कळसास पेलणारा पाया कुठेच नाही!>> छानच

झिजणे स्वत:च साठी, जळणे स्वत:च साठी;
कापूर वाटणारी काया कुठेच नाही!>> आवडला

चारित्र्य शुद्ध झाले की, ते सुगंध देते;
चारित्र्य शुद्धतेचा फाया कुठेच नाही!>> शेर मस्त

उगवेल सूर्य थेंबाथेंबामधून आता;
जाणार रक्त माझे वाया कुठेच नाही!>>>

सूर्य अनेकदा येतो आपल्या गझलेत

थेंबाथेंबामधून येथे पॉझ घेताना अडखळलो

जाणार रक्त माझे वाया कधीच नाही - अशी ओळ म्हणावीशी वाटली

धन्यवाद

मतला आणि कळस आवडेश ... छान गझल

जाणार रक्त माझे वाया कधीच नाही - अशी ओळ म्हणावीशी वाटली<<<

अरे ? परवाच ही अशीच ओळ वाचनात आली एका दुसर्‍याच गझलेत. काहीतरी घोळ असावा.

आहे का? यातला तिसरा शेर बघा:

काय प्रोफेसर साहेब, गंडवताय काय?

पहिला आणि कळसाचा शेर आवडला. बाकीचे पण ठीक वाटतायेत पण समजले नाहीत.
"चारित्र्य शुद्ध झाले की, ते सुगंध देते;
चारित्र्य शुद्धतेचा फाया कुठेच नाही!"
आणि असे पहिल्या ओळीतले शब्द दुसर्या ओळीत फारच दमदार कारण असल्याशिवाय रिपीट झाले की interest जातो माझा.