इंजिनीयरींगचा सोहळा-१-बारावी उवाच पण प्रवेश हवाच!

सुमेधा तुझा लेख आणि तु लिहु लागलीस या दोन्हीही गोष्टी छानच. २००६ साली पुण्याच्या कॉलेज ऑफ इंजिनीयरींग मधे असेच दोन जीव उभे होते याची आठवण झाली. एक माझी मुलगी आणि दुसरा मी. यावर्षीच ती बी. टेक पदवी घेऊन एका आय टी कंपनीत जाईन झाली. तुझ्या लेखामुळे हा तिचा इंजिनियरीग प्रवेश, त्या आधीची सी.ई.टी., बारावी चे स्मरण झाले.

सुमेधा छानच लिहिलयस. शीर्षक पण मस्त आहे, अगदि वाचायचा मोह होतो लगेच
एक प्रश्न विचारु का. सहज विचारतेय, रागवु नकोस हा. तुला बायोलॉजि एवढ आवडत असताना तु इंजिनिरिंग कस काय निवडलस? आणि अगदि इंजिनिरिंगमध्येहि बायोटेक्नॉलॉजि ऑप्शन कसा काय नाहि घेतलास?

सुमेधा २००२ ची १२वी.. सेम पिंच.. मी पण.. पण का कोण जाणे ११ वीत असताना इंजींनिअरिंगलाच जायचं म्हणुन बायो सोडुन दिलं होतं.. नंतर बाकिच्यांच्या आग्रहाने परत घेतलं.. आणि १२वी रिझल्ट नंतर मात्र इंजींनिअरिंगचा फॉर्म देखील भरला नव्हता मॅथ्स मधे अपेक्षेपेक्षा कमी मार्क्स मिळाले म्हणुन

बाकी लेख सुरेखच...

सुमे, मस्तच लेख अगदी खुसखुशीत ! बाकी ते डिसेक्शनवरुन आठवण झाली, आम्हाला PCBM कंपल्सरी होता. आम्हाला फ्रॉग आणि अर्थवॉर्म होते. फ्रॉग (Rana Tigrina की असंच काहीसं शास्त्रीय नाव होतं त्याचं) सोपा होता पण गांडुळाची नर्व्ह रिंग सहिसलामत वेगळी करताना घाम फुटायचा. गंमत म्हणजे बारावीला बायोला ९६ मार्क्स घेवूनही मी देखील इलेक्ट्रॉनिक्स इंजीनीअरच झालो

मस्त लिहिलयस सुपु विशाल, राना टायग्रिनाच तो. आम्हाला झुरळ, बेडूक, गांडूळ होते कापायला. एक बेशुद्ध बेडूक घरी घेऊन आले होते प्रॅक्टीससाठी आणि त्याच्यातच सगळ्या सिस्टीम्स स्टडी केल्या होत्या. एकदा कॉलेजमधे सगळ्या बेडकांना भूल कमी झाली होती तेव्हा सगळ्यांच्या प्लेटमधले बेडूक तंगड्या झाडू लागले होते आणि लॅबमधे किंचाळ्या घुमल्या होत्या.

वा छान ग

सुमे, छानच लिहिलयस...
अ‍ॅडमिशनची सगळी झेंगटं वाचून अजून २ वर्षांनंतरचं चित्र डोळ्यांसमोर रंगवलं
(आमच्या वेळेला अगदीच सोपं, सुरळीत आणि निवांत होतं सगळं...)

विशाल, सुपु, सेम पिंच. च्यामारी सगळे इंजिनीयर्स बायालॉजीची आवड असलेले असतात कॉय ?

सुपु, मस्त लिहिलयस. एकदम लय पकडून. वाचायला धमाल येत्येय. लगे रहो.

सुमे, एकदम फस्टक्लास लिहिलं आहेस. डिसेक्शन बद्दल आमच्या कॉलेजच्या मस्त आठवणी आहेत.

सही.. मलापण आठवले ते इंजिनीयरिंग चे राउंड्स.. आमच्यावेळी ३०% चे ऑप्शनस आधीच भरुन द्यावे लागायचे.. माझा पहिला ऑप्शन coep civil होता.. त्या राउंडला तर नाही मिळाला पण इच्छा इतकी उत्कट की फायनली पोहोचलेच तिकडे.

काहीही केलं असतं तरी असा काय फरक पडणार होता हे सध्याचे मत!

सुमे झक्कास लिहिलयस, आता चार वर्षांचे चार भाग पण येऊदेत

मला डिसेक्शन खुप्प खुप्प आवडायचं पण एकिकडे ते प्राणी मारावे लागतात म्हणून वाईटही वाटायचं. आता विचारल तर काहीही आठवणार नाही हा भाग वेगळा तरिही काही निवडक लेक्चर्स, निवडक डिसेक्शन्स त्यावेळी केलेल्या मजा मस्तीमुळेच अजून लक्षात राहिलेत

सुमेधा, मस्तच ग! माझ्या इंजिनियरींगच्या प्रवेशाच्या आठवणी मनात तरळून गेल्या. शाळेत असताना बायो माझाही आवडता विषय होता. नेहमी वर्गात सगळ्यांपेक्षा जास्त मार्क मिळायचे. १० वी झाल्यावर आईबाबांना सगळ्यांनी सांगितलं की हिला डॉक्टर करा. शाळेतल्या सगळ्या मेरीटवाल्या मुली मेडिकलला. पण डिसेक्शनच्या भीतीमुळे मी इंजिनियरिंगला गेले. कॉलेजला असताना त्यातलीच एक एकदा बसमध्ये भेटली. तिच्या हातात एक प्लास्टीकची पिशवी. त्यात गांडूळं. आणि त्या गर्दीने भरलेल्या बसमधे ती पिशवी फुटली तर काय ह्या भीतीने घामाघूम झालेली मी.

रच्याकने, ती म्हण "भरोशाच्या म्हशीला टोणगा" अशी आहे.

असाच एक लेख कॉलेजच्या पहिल्या दिवसावर पण लिही

मला आत्ता जेवताना चक्क झूलॉजी प्रॅक्टीकलला रुमिनंट स्टमकच्या पिशवीत हात घालून त्याचं टर्किश टॉवेलसारखं टेक्स्चर अनुभवलं होतं ते आठवलं आणि एकदम याक्क्क असा उद्गार निघाला एकटीच जेवत होते म्हणून बरं.

सुमे मस्तच लिहीलंयस. आवडलं

कॉलेज अ‍ॅडमिशनच्या लिस्ट लागतात तेव्हा लक्षात येतं की आपल्याला मिळालेले मार्क्स किती 'कमी' आहेत ते..अकरावी सायन्सला अ‍ॅडमिशन घेताना मागसवर्गीयांची लिस्ट ७२ टक्क्यांना क्लोज झाली होती आणि मला ७५ टक्के असुनही मागासवर्गीय प्रमाणपत्र नसल्याने अ‍ॅडमिशन घेता आलं नव्हतं. त्यादिवशी कळलं होतं अगतिकता कशाला म्हणतात ते.

सुम्स... (ड्रिम्स तसं सुम्स हा हा :D) जमलाय बरं प्रवेश... मला अगदीच अनोळखी... आम्ही DA वाले ना... १० नंतर डिप्लोमा नी मग डिग्री अशे... म्हणून सगळं ना परीकथा वाचत असल्याच्या नवलाईनं वाचलं..

पण रॅट-डिसेकशनचा किस्सा वाचुन कळलं असेलच की चिरफाडाची किती भिती आणि किळस वाटायची मला..>> मला तर भडभडून आलं... विपूत म्ह्टलेलं ना की तू समोर बघत असल्यासारखं लिहीतेस... आई गं तो लिबलिबीत जमीनीला चिकटलेला मेंदू दिसला मला इथून आणि असं ढवळून आलं ना... नुकतीच जेवलेले...

पण छानच चालू आहे गं... वाचतेय मी...

सुपु,

मस्तच लिहिलंयस. मला सुद्धा माझे डीप्लोमा नंतरचे इंजिनीअरींगच्या प्रवेशाचे दिवस आठवले. तेव्हा औरंगाबादला हे राऊंड्स होत असत.

माझ्या वडीलांची इच्छा होती की मी मेडीकल ला प्रवेश घेऊन डॉक्टर (MBBS) व्हावं. त्यांचं स्वतःचं अपूर्ण राहिलेलं स्वप्न होतं ते. पण जिथे मी साधं तापासाठीचं औषध घ्यायला दवाखान्यात जायला पण घाबरते तिथे स्वतः डॉक्टर होऊन रुग्णांना तपासणे + सर्जरी + इन्जेक्शन्स वै. गोष्टी माझ्या साठी तरी 'दुरून डोंगर साजरे' या कॅटेगरीत होत्या.

शिवाय त्या चित्रविचित्र प्राण्या-कीटकांची आणि वनस्पतीच्या भागांची इ. (म्युकर, स्पायरोगायरा, कांद्याची साल, अमिबा etc) चित्रे काढणे हे माझ्यासाठी सगळ्यात जीवघेणे आणि कंटाळवाणे काम होते. एकूणच माझं आणि चित्रकलेचं वाकडं आहे. १० वीच्या वेळी माझी सबंध प्रयोगवही "लेखन मी आणि रेखाटन बाबांनी" (माझ्या बाबांचा बायॉलॉजी हा आवडता विषय आहे.) अशी कंप्लीट केली होती. तर माझी चित्रकलेची सबंध वही नन्याने कंप्लीट केली होती. (मला तर १० वीत शाळेच्या सहामाहीत चित्रकले मध्ये ३५ मार्क्स मिळाले होते. काठावर पास )

त्यामुळे ते डीसेक्शन वै. टाळण्यासाठी डिप्लोमा ला अ‍ॅडमिशन घेऊन टाकली मी १० वी नंतर. तेव्हा डीप्लोमा म्हणजे काय + इंजीनीअरींग म्हणजे काय + ते कशाशी खातात याच्याशी मला काही देणं-घेणं नव्हतं. १२ वी केली तरे सायन्स ला ते बोरींग प्रॅक्टीकल्स असतील. या भीतीने डिप्लोमा होकार दिला होता.

अग बाई.. सर्वांनी आधी तीन मूर्ख बघून मग ठरवा काय कारायचं ते? ऊगाच इंजीनीयर होवून बँकेत नोकरी घेवून तिथे गप्पा नका कुटू.- ईती रँचो.

सुमे छान लिहिलय्स. आम्हि पण १० नंतर डिप्लोमा वाले त्यामुळे हे डिसेक्शन सेक्शन नव्हतं आम्हाला..:)
मी तर कॉमर्सच करणार होतो. सायन्सला अजिबात जायचं नव्हतं मला आणि डिप्लोमा हे माझ्यासाठी नविनच होतं तेव्हा त्यामुळे त्यचाहि गंध नव्हता. आमचे पिताश्री मागे लागले डिप्लोमाच कर, मग काय घेतली एडमिशन आणि मग chemistry, physics, maths विषय बघुन डोळे पांढरे. पहिलं अख्ख वर्ष पांढर्‍या डोळ्यान्नीच वाचलं सगळं, नंतर हळु हळु डोळे निवळले आणि झाला एकदाचा डिप्लोमा.. :p
पण कसहि का असेना तेव्हाच्या बाबांच्या डिसिजनचा फायदा आत्ता लक्षात आला.
पु.ले.शु.

सुमेधा,
छान लिहिलय (आपण दोघे बहुदा गाववाले. माझेही शालेय शिक्षण सातवी ते दहावी, चेंबूरलाच झाले.)
पण मी खुप आधीच्या पिढीतला. त्यावेळी मूली नूकत्याच या क्षेत्राकडे वळत होत्या. माझ्याही
दहावीनंतर फार ऑप्शन्स नव्हतेच आम्हाला. रक्ताची भिती मलापण होती, म्हणून नाईलाजाने
कॉमर्सला गेलो.

च्यामारी सगळे इंजिनीयर्स बायालॉजीची आवड असलेले असतात कॉय ?>>>अगदी.. माझा हि सगळ्यात आवडता विषय .. बायो.. ते अर्थवर्म आत्ता हि दिसले कि कसे तरी होते.. तेव्हा डिसेक्शन कसे केले काय माहिती .. पण बाकी धमाल असायची .. ती बेडकांची उडाउडी आमच्या थे पण झाली होती..
पण ताई साहेबानी मेडिकल घेतले ..तिथला जीवघेणा प्रकार बघून (अडमिशन आणि नंतर पीजी साठी भानगड, अभ्यास मरमर) हे सगळे बघून आमचे घासपूस घासपूस करून लक्ख केले डोके ..कि मेडिकल ला जावून उपयोग नाही .. बायोत ९७ मिळून सुद्धा आम्ही इंजिनियर ... बायो मेडिकल वगैरे प्रकार पुण्या मुंबई कडे .. नागपुरात गप गुमान कम्प्युटर करा.. ) पण ते इंजी drawing आणि मेकानिक्स अरारारा ..
आता काही फरक पडत नाही .. पण अजूनही संधी मिळाली तर .. असे स्वप्न बघत बसायचे

लेख एकदम मस्त जमला आहे

मस्त एकदम
रच्याकने, आता बायोत डिसेक्शन जवळजवळ रद्द झाले आहे!

भारि आपण बॅचमेट फेब २००० ला बारावी !

सुमे मस्त लेख लिहीलायस, खुपशा आठवणी जाग्या झाल्या अ‍ॅडमिशनच्या वेळेच्या,
विकु रॅना टॅग्रिना आणि नर्व रिंग >>>> अगदी अगदी, प्रॅक्टीकलला नर्वरिंग पूर्ण कढली तर ५ मार्क असायचे त्याला आणि त्यासाठी ३ गांडूळ वापरायची परमिशन त्या टब मधून गांडुळ निवडून काढायच भयाण काम आठवल
फ्रॉग डिसेक्शन साठी तर एकदा ह्या टॅग्रीनाची वानवा झालेली तेव्हा पकडून आणावे लागले पिशवीतुन.
पण मला ही बायो मधे ९१% असून मेडीकल ला अ‍ॅडमिशन मिळाली नाही,कारण पीसीबी ग्रुप ला ८५% मिळाले. रादर जाता आल नाही, आणि एचाअर मधे पडले .
मराठवाड्यासारख्या,शैक्षणिक दृष्ट्या मागासलेल्या /रद्दड विभागात एक वर्ष शिक्षणाच काढल्याची जबरदस्त शिक्षा मिळाली मला

स्मी, तू तीथे एक वर्ष काढलीस ही त्यांना मिळालेली शिक्षा होती, तूला नाही...