|| एक निर्मळ नोमिकाई || अर्थात जपानी गटारी अमावश्या !!!

"मी जपानी...
तु भारतीय...
तो अमेरिकन...
हा कोरियन...
तो चायनीज...",
कोबायाशी म्हणत होता... "हे असं काही नसतं रे.. सगळं खोटं आहे.... तु माझा भाऊ आहेस... ",
एवढं बोलुन त्या वेटर पोरीनं आणलेला "जग" त्यानं उचलला...
माझ्या रिकाम्या फुलपात्रात ओतायला चालु केला...

संस्कृती... भाषा... सभ्यता... वगैरे गोष्टी आठवु लागल्या...आणि मला भरुन आलं...
खाली बघितलं तर फुलपात्राला पण भरुन आलं होतं.. पण कोबायाशी भरतच होता....
"कोबायाशी सान!!!" मी ओरडलो...
"आह... गोमेन गोमेन..." सॉरी सॉरी....... कोबायाशी...

लग्गेच माझं फुलपात्र माझ्या हातात देत, आणि स्वतः "जग" हातात घेत समस्तांना उद्देशुन कोबायाशी ओरडला, "कानपाय!!!" तिकडुन प्रतिसाद:- "कानपाय!!!"

तर "कानपाय" म्हणजे "आपले" "चिअर्स!"
आणि "नोमिकाई" म्हणजे "आपली" "दारु पार्टी!"
जपानमधली ही एक निर्मळ नोमिकाई चलु होती... "चिअर्स"ना नुसता ऊत आला होता....

आता दोन महिने झाले होते या प्रोजेक्ट्वर..
पहिल्या दिवसापासुन आमचा म्यानेंजर म्हणत होता, "तुमची 'वेरुकामु' नोमिकाई करायची आहे..."
त्यानं कंपनीत एक तुणतुणंच आणुनच ठेवलं होतं..
दर शुक्रवारी ते घेउन "तुमची 'वेरुकामु' नोमिकाई करायची आहे..." वर त्याचं साँगी भजन व्हायचं...

पण शेवटी एकदाची ती रात्र उजाडली....
रितसर बोलावणं आलंच होतं.. "नोमिकाईला यायचं हं~~"
रोज बारा बारा वाजेपर्यंत घासत बसणारे कोबायाशी लोक त्या दिवशी बरोब्बर १८:०० वा. माझ्या डेस्कवर हजर...

टोक्यो स्टेशनजवळच एक "ईझाकाया" बुक केलं गेलं होतं...
अचानक कोणीतरी "जय जपान"" असा पुकारा दिला... लगेच सर्वांनी एका सुरात "जय कोकसान!" उतर दिलं..
"कोकसान" म्हणजे आपली "देशी दारु."

जपानमधे एक अलिखित नियम आहे.. "नंतर काहीही घ्या.. सुरुवात 'नामा'नेच!"
"नामा" हे "कोकसान बिअर" चे अजुन एक नाव!
त्यामुळं ऑर्डर देताना जर तुम्ही "नामा दे!" म्हटलात तर वेटरेस पोरगी तुमच्या गळ्यातच पडेल!!
असं त्या हरामखोर कोबायाशीनं मला सांगितलं होतं...
मी ती बातमी तशीच त्या चायनीज पर्यंत पोहोचवली...
तो "नामा दे" म्हणत ती गळ्यात पडायची वाट बघु लागला... पण तसं काही झालं नाही....

*"झाकाया" म्हणजे दारुचं दुकान. तसं ते व्हर्जिनली "साकाया". "ई" नंतर आल्यामुळं सा चा झा होतो..
'ई' म्हणजे "टु बी अ‍ॅट सम प्लेस..."

"आपण जी "ओसाके" पितो, ती आपण पित नसुन, आपल्या मुखाद्वारे साक्षात भगवन प्राशन करित असतात!" असा सरळ सरळ उल्लेख आमच्या पुराणात मी वाचला आहे... कोबायाशी म्हणत होता..
"म्हणुन मी पितो. "..... "मी देवासाठी पितो... " 'जगाला' तोंड लावत, घनगंभीर स्वरात तो म्हणाला..

*ओसाके म्हणजे दारु! खरी तर ती "साके".. पण आता भगवन प्राशन करणार म्हणजे ती लय भारी झाली नाहीका? मग ति 'नुसती' "साके" कशी?? तिला अहो जाहो करायला हवं... म्हणुन ती "ओ"साके!!!
"त्यामुळं आमच्या भारतात लोक दारु पीत नाहीत... फारशी... दहा वर्षांपुर्वी तरी.... " असं मी म्हटल्यावर "काहुन जी??" असाच कोबायाशीचा रिप्लाय होता....

बाकी जपानमधे स्त्री-पुरुष भेदभाव अजिबात नाही!
कधी कधी स्त्रीया, या पुरुषांना पुरुन उरताना मी पाहिलं आहे...
काल त्याच आमच्या म्यानेंजरनं आमच्या टीममधल्या एका ताईंना "काल लवकर गेल्तासा घरला... काय पेशल पोग्रॅम काडलासा काय?? का कांदाफवे??? हॅहॅहॅ... "
"हा गुपचुप तिच्यावर लाईन मारतो", कोबायाशी मला एकद म्हटला होता...
ती म्यानेंजरला म्हणाली, "न्हाई वो न्हाई....तसं का-य बी न्हाई.. माजी साळंतली मैतरीन आल्ती गावास्नं...
तिच्याबरबर जरा प्यायला गेल्ते...."
"मग काय?? "फ्रेंच उइसकी" का?? हा हा हा.... " म्यानेंजरने त्यांच्या पार्टीत पोचायचा प्रयत्न केला...
ताई:- "न्हाई वो.. आमी आपली देशीच.... " आलेच हां..
बरोबर होता कोबायाशी.. म्यानेंजरला कटवुन ताई बाहेर गेली....

तर आमची वेरुकामु 'वेलकम' नोमिकाई साडेसहा च्या दरम्यान चालु झाली आणि कोकसानचे नुसते पाट वाहु लागले... तो सारा थाट पाहुन मला भरुन आलं.... परत एकदा... नाही, हे पहिल्यांदा.....

"पंगत बसली आहे... घरातली कर्ती सवरती बाई आल्या गेल्याचं बघतीये, सर्वांची काळजी घेतीये....
लोकांना आग्रह करतीये... "अहो घ्या ना.. आज घरी जाऊन नाहीये काही जेवण..."
तो आपला "नको, नको.. आधीच खुप बासुंदी प्यायली आहे...उद्या कामावर जायचं आहे.. सकाळी जाग येणार नाही..."
आजुबाजुचे लोक स्वतःच्या पानात बघायचं सोडुन "अरे उद्या सुट्टी आहे!!!
"अहो, वाढा त्याला.. त्याला आवडते ..."
"काय रे... डाएट बिएट करायलाय्स होय?? अस्लं काई कराय्चं नाई बघ.."
घाई घाई करुन त्याला बासुंदी वाढली जाते... "
सगळे हसतात आणि परत "कानपाय" केले जाते... सगळे खुश!

अरे?? कानपाय?? बरोबर आहे.. 'बासुंदी' च्या जागी 'कोकसान' आणा...
आणि "कर्ती सवरती बाई" च्या जागी एखादी "अति" पुढेपुढे करणारी पोरगी आणा.... बाकी सारं सेम!

जपानमधे "सीनियर-जूनियर" वगैरे फार असतं..
सर्वसाधारण सीनियर "माज आणि फक्त माज" करतो...
सर्वसाधारण जूनियर नुसती "हांजी हांजी" करतो...
आणि दोघे मिळुन १२-१२ पर्यंत रात्रि जागवत बसतात..
शनिवारी-रविवारी पण 'शुक्किन' अर्थात कंपनीत कामाला येणे करतात...
मैत्रीच वातावरण फारसं नसतं... कम्युनिकेशन सहजसाध्य नसतं...

अशा वातावरणात गोष्टी पुढे तर सरकायला हव्यात? अशा वेळी उपयोगी पडते ती नोमिकाई !
दोन-एक प्याले प्याले की सीनियर आणि जुनियर:-
"तू मेरा भाई मै तेरा भाई" होऊन जातं.
आईस ब्रेक होतो आणि कम्युनिकेशन होऊन जातं..
'नोमी' च्या निमित्त्याने हे 'कम्युनिकेशन' होतं, त्याला जपान मधे म्हणतात 'नोमीनिके~शन'!!!

|| क्रमशः ||