अंत: अस्ति प्रारंभ: - १ - द ममी रिटर्न्स - श्रद्धा

भन्नाट आहे

अफलातून शशक, श्र. :टाळ्या:

एक नंबर!

सुरुवातीला मी मप्रे सवयीने हनुमानाच्या वाचलं

भारी आहे हे
हनुमानाच्या वाचलं>>>>> मी पण

एक नंबर श्र आमच्या चर्चेचा असाही फायदा झाला!

रमड +१ , बघ ना, कुणाला फोमो देत होतो आणि कुणी शशक पाडले.

भारीच .. ममी मधले वाळूचे वादळ आठवले

कुणाला फोमो देत होतो आणि कुणी शशक पाडले>> कही पे निगाहे कही पे निशाना

कुणाला फोमो देत होतो आणि कुणी शशक पाडले >>> पूर्वीचा फारेण्ड राहिला नाही हेच खरं!

धनि आणि रमड

मस्त जमले आहे श्र! आणि नुकताच तो पिक्चरही पुन्हा पाहात असल्याने संदर्भही लक्षात आले. फक्त मला शेवटी धाव इमहोतेपने घेतली की रिकने ते समजले नाही कदाचित गहन मराठी चित्रपटांसारखे "ज्याने त्याने आपला अर्थ लावावा" असे असेल

त्या वाळवंटात "रम्य" वगैरे संध्याकाळ तीन साडेतीन हजार वर्षांनंतर आली असावी तेथे वसंत बापट असते (तर त्यांचे नाव वस्बांप्ट असे काहीतरी असले असते) तर त्यांनी "शतकांनंतर आज पाहिली पहिली रम्य संध्याकाळ" लिहीले असते.

(इथल्या फोमोपटूंना बेकरीत उत्तरे देतो ती चर्चा इथे अवांतर आहे )

हमुनाप्त्रा - 52 >>

>>त्यावेळी बॅटिंग कोण करत होता त्याने..' हे देखील असू शकेल. Proud

हमुनाप्त्रा - 52 >>>
याचे एक उत्तर 'त्यावेळी बॅटिंग कोण करत होता त्याने..' हे देखील असू शकेल >>>

हो रिक व इव्ही सकाळी काहीतरी संस्कृतीप्रधान करून आवरून घरातून उंटावर बसून निघतात. मग इव्ही सांगते की हमुनाप्त्रा मधे एक मॅच सुरू आहे व तेथे आत्ता शेवटची ओव्हर असेल. ते बघायला गेले तर तेथे शारजा-१९९८ सारखे एक धुळीचे वादळ दिसू लागले. मग यावेळेस दोघांनी धाव घेतली ( अर्थात दोघे पळाले नसते तर कोणीतरी रन आउट झाला असता, पण हे "क्रिकेटमधेही असंच असतं" या पुढे कधीतरी काही सुचले तर लिहायच्या लेखाकरता राखून ठेवतो)

सही पकडे है| आवडलीच.