WE ARE HAPPY TO BLEED

सारीका, तुमचा लेख खूप आवडला. याविषयावरचा अन्य संस्थळावरचा लेख - परंपरा आणि नव्या जाणीवा ("पेड्डामानिषी"च्या निमित्ताने ) आपण जरुर वाचावा. त्या संस्थळावरती पेड्डामानिषी हा लेख मी लिहीलेला होता ज्यावर नंतर प्रगल्भ चर्चा झडलेली आहे.

मला अजुनही पाळीमध्ये, देवाला जाता येते पण गुरुद्वारात जाऊ नये असे मनातून वाटते. गुरु नानकांनी कुठेही लिहील्याचे मला स्मरत नाही की स्त्रियांनी पाळीत येऊ नये. आणि तरीही हे मानसिक लोढ्ण मला झुगारता येत नाही. यावरुन मैत्रिणीचे व माझे खटके, वादविवादही झालेले आहेत. कळते पण वळत नाही. गुरुद्वारात एकंदर कर्मठपणा पाहून छाती होत नाही.

अजुन एक - पेड्डामानिषी किंवा हाफ सारी किंवा पुष्पवती हे समारंभ पूर्वी म्हणजे बालविवाहाच्या काळात, कदाचित मुलगी वयात आली हा डांगोरा पिटायला होत असत की काय? - नकळे. तसे म्हणावे तर मग स्त्रियांना लग्न वगैरे झाल्यानंतरही मज्जाव कशाकरता? बाजूला बसविणे हे कशाकरता असावे? तुम्ही लिहील्याप्रमाणे 'कामाचा बोजा पडू नये" अशी काही धारणा असावी का? पण आजकाल तर टँपोन व पॅड लावुन ऑलिंपिकही खेळतात - तर तो मुद्दा नसावा असे वाटते. एकंदर स्त्रीशक्तीचे दमन!! कारण काय माहीत नाही.

>>>>>>बरं या प्रथेला पुरुषच जबाबदार नाही तर स्त्री स्वत: जबाबादार आहे कारण वर्षानुवर्ष चालत आलेला हा प्रकार स्वत: स्त्री ने चालवुन घेतला आहे आणि अजुनही चालवुन घेत आहे.
१००% पटले. म्हणुनच म्हटले कळतय पण वळत नाही.

"WE ARE HAPPY TO BLEED.”
हे काही अंशी खरे आहे. कारण कितीही रुक्ष, शास्त्रशुद्ध कारण त्यामागे असले तरी, स्त्रीकडे मातृत्व येण्याची ती नांदी असते. याचा अर्थ मूल व्हावेच, मूल नसेल तर जीवनास अर्थ नाही वगैरे मला अजिबात सुचवायचे किंवा म्हणायचे नाही हे आधीच क्लिअर करते.
मेनॉपॉझनंतर पाळी बंद झाल्यानंतरही बरेचदा पुरुषी हार्मॉन्स वाढतात, त्रास होतो. त्यामुळे (बहुतेक) HRT (हार्मॉन्स रिप्लेसमेन्ट थेरपी) करतात. तेव्हा पाळी न येणे ही एक किंचित दु:खमय घटना असू शकते , निदान काही स्त्रियांकरता यावरती लिहीलेला - लाल परी हा माझा लेख जरुर वाचावा. हा लेख टु माय लास्ट पिरिअड या माझ्या फार आवडत्या कवि ल्युसिल क्लिफ्टन यांच्या कवितेवरती आधारीत आहे.

येव्हा "WE ARE HAPPY TO BLEED.” ला होय नक्कीच असेच म्हणेन.

या WE ARE HAPPY TO BLEED.”...... ... तुम्ही वयाने लहान आहात.त्यामुळे ही छोटीशी बंडखोरी चांगली आहेच.

माझ्यामते जशी सर्दी,मूत्र हे नैसर्गिक स्त्राव तशी मासिक पाळी आहे.

लेख बराच पटला.गावाकडे किंवा खूप कर्मठ घरात शक्य नसतं, पण शहरात, रुटीन मध्ये सणावाराला अचानक वेळ आल्यास सॉरी बाप्पा म्हणून करावे विधी असं वाटतं.

मी जेव्हा 14 - 15 वर्षाची होते तेव्हा शॉर्ट्स , टीशर्ट वगैरे घालण्याची मुभा आमच्या घरात तरी नव्हती , बऱ्यापैकी लिबरल असून .. आमच्या घरात पाळीत दूर बसणं , न शिवणं वगैरे कधीच काही नव्हतं .. पण आता 10 - 15 वर्षानंतर 18 - 20 वर्षांच्या मुली , शॉर्ट्स , केप्री वगैरे घालून घरात , घराबाहेर सहज वावरताना दिसतात .. गावाकडचा भाग आहे म्हणून विशेष , नाहीतर शहरात कदाचित 20 वर्षांपूर्वीच हे कपडे वापरात असतील . त्यांच्या घरी पाळीच्या काळात कोपऱ्यात बसवणं , पाणी सुद्धा मागावं लागणं इतपत कठोर बंधनं असतील असं निदान वाटत तरी नाही .

जसं धोतर , जानवं , नऊवारी लुगडं हे आपोआप बाद होत गेलं , त्यासाठी कुठलं वेगळं प्रबोधन करावं लागलं नाही .. सुटसुटीत, सोयीचं ते लोकांनी आपण स्वतःहून अंगिकारलं तसा हळूहळू शहाणपणा येत जाईल आपोआपच..

माझ्या आजोळी हे शिवाशिव , लांब बसणं वगैरे पाळत फार . एका वर्षी गणपतीच्या दिवसात माझी पाळी आली म्हणून दुसऱ्या घरात , ज्याचा वापर साधारण कोठीघर टाईप म्हणून होत होता तिकडे जेवण वगैरे दिलं आणि झोपायला पाठवलं .. आणि मोठ्याने बोलायचं नाही , हळू बोलायचं , काय तर म्हणे पाळी आलेल्या मुलीचा / बाईचा आवाज गणपतीच्या कानावर पडता नये ( कपाळावर हात मारण्याची इमोजी ) ... बहुधा 1 --2 दिवसात गणपती गेले किंवा मी चिडचिड करून आमच्या घरी परत आले असं काहीतरी झालं असावं , नीट आठवत नाही . आमच्या घरी तसं काहीच पाळत नसल्याने मला तो अनुभव जरा धक्कादायक आणि अपमानास्पद , दुखावणारा वाटला होता . फारशी काही समज नव्हती , त्यांची भीती , समज , श्रद्धा समजून घेण्याची कुवत नव्हती .

नंतर स्वयंपाक करायला एकटी मामीच उरली तेव्हा बहुतेक गुंडाळून ठेवलं असावं .. आणि आता खूप उशीरा झालेली लेक आहे लाडाची तिच्यासाठी तर सगळंच गुंडाळून ठेवलं आहे . ( माझी आजोळची आजी फार गरीब स्वभावाची बाई होती त्यामुळे ती सुनांवर हे सगळं लादत होती असा काही प्रकार नव्हता . ) एवढा बदल फक्त 10 - 15 वर्षात झाला .. तेव्हा भविष्याचं चित्र आशादायी आहे असं वाटतं .

कुठल्यातरी जमातीत किलो किलो वजनाचे चांदीचे तोडे पायात घालतात , मानेत घालतात , आणखी कुठल्यातरी जमातीत केसाची वजनदार जट असलेल्या बाईला देवीची कृपा म्हणून मानबिन मिळतो , ती कितीही त्रास झाला तरी जट कापायला तयार होत नाही ... सुखाने जगणं सोडून स्वतःचं आयुष्य स्वतः विविध प्रकारे त्रासदायक करून घेण्याची खोड मानवजातीत अनेक ठिकाणी आढळून येते , बरेचदा स्वतःसोबत इतरांचंही .. कधीतरी हे ओळखून आपण स्वतः आपलं आयुष्य क्लिष्ट , त्रासदायक करून घेतो आहोत का , तसं असेल तर त्या गोष्टी आयुष्यातून वजा करण्याचा प्रयत्न करायला पाहिजे आणि दुसरे आपल्यावर लादत असतील तर अलगद त्यातून निसटण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे .. आता प्रत्येकजण जीवापाड व्यक्तीस्वातंत्र्य जपण्याचा काळ आहे , कुटुंबं छोटी छोटी होत चालली आहेत .. इंटरनेटने जग हाताच्या बोटांच्या टप्प्यात आणलं आहे , माहितीचा महापूर रोज अंगावर ओसंडून वाहतो आहे .... पाळी बिळी , शिवाशिव पाळण्यातला फोलपणा लोकांच्या ध्यानात येत जाईल आणि 40 - 50 वर्षात तरी बंद पडेल अशी आशा आहे . सणासुदीच्या काळात पाळी पुढे ढकलण्याच्या गोळ्या घेणं हा जो प्रॉब्लेम आहे तोही 40 - 50 वर्षात बराचसा कमी होईल अशी आशा आहे ...

छान विचार मांडले आहेत. ह्या विषयावरचा टॅबू आता कालबाह्य व्हावा ही मनोमन इच्छा.

स्वतःचे (लादल्या गेलेले/कंडिशनिंग मुळे झालेले) विचार, त्यात होत गेलेले बदल आणि तेव्हा तेव्हाच्या भावना हे प्रामाणिकपणे मांडले आहे.

ह्या विषयावरचा टॅबू आता कालबाह्य व्हावा ही मनोमन इच्छा.>> + १

ह्या विषयावरचा टॅबू आता कालबाह्य व्हावा ही मनोमन इच्छा.

+ १

ह्या विषयावरचा टॅबू आता कालबाह्य व्हावा ही मनोमन इच्छा.

+ १

आपण स्वतः आपलं आयुष्य क्लिष्ट , त्रासदायक करून घेतो आहोत का , तसं असेल तर त्या गोष्टी आयुष्यातून वजा करण्याचा प्रयत्न करायला पाहिजे आणि दुसरे आपल्यावर लादत असतील तर अलगद त्यातून निसटण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे
>>>> पटलं. अलगदच का प्रसंगी वाईटपणा घेऊनही ते झुगारून दिलं पाहिजे.

या निमित्ताने एक व्हॉटस्ॲप फॉरवर्ड आवडला तो लिहिते.
बर्याच अनुभवी बायकानांही हे सहज सुचेल असं नाही कारण सामाजिक कंडीशनिंगच तसं असतं.
विषय भरकटवला असेल तर क्षमस्व

fwded msg: RUN THE DISHWASHER TWICE.

When I was at one of my lowest (mental) points in life, I couldn’t get out of bed some days. I had no energy or motivation and was barely getting by.

I had therapy once per week, and on this particular week I didn’t have much to ‘bring’ to the session. He asked how my week was and I really had nothing to say.

“What are you struggling with?” he asked.

I gestured around me and said “I dunno man. Life.”

Not satisfied with my answer, he said “No, what exactly are you worried about right now? What feels overwhelming? When you go home after this session, what issue will be staring at you?”

I knew the answer, but it was so ridiculous that I didn’t want to say it. I wanted to have something more substantial. Something more profound. But I didn’t. So I told him,

“Honestly? The dishes. It’s stupid, I know, but the more I look at them the more I CAN’T do them because I’ll have to scrub them before I put them in the dishwasher, because the dishwasher sucks, and I just can’t stand and scrub the dishes.”

I felt like an idiot even saying it. What kind of grown woman is undone by a stack of dishes? There are people out there with actual problems, and I’m whining to my therapist about dishes? But my therapist nodded in understanding and then said:
“RUN THE DISHWASHER TWICE.”

I began to tell him that you’re not supposed to, but he stopped me.

“Why the hell aren’t you supposed to? If you don’t want to scrub the dishes and your dishwasher sucks, run it twice. Run it three times, who cares? Rules do not exist, so stop giving yourself rules.”

It blew my mind in a way that I don’t think I can properly express.

That day, I went home and tossed my smelly dishes haphazardly into the dishwasher and ran it three times. I felt like I had conquered a dragon. The next day, I took a shower lying down. A few days later. I folded my laundry and put them wherever they fit. There were no longer arbitrary rules I had to follow, and it gave me the freedom to make accomplishments again.

Now that I’m in a healthier place, I rinse off my dishes and put them in the dishwasher properly. I shower standing up. I sort my laundry. But at a time when living was a struggle instead of a blessing, I learned an incredibly important lesson:

THERE ARE NO RULES. RUN THE DISHWASHER TWICE!

Credit ~ Kate Scott

छान आहे .

MazeMan

झकास !