Submitted by मभा दिन संयोजक on 28 February, 2018 - 22:47
काव्यालंकार
खरंतर एखादी कविता म्हणजे शब्दाची रचना नव्हे. यमक जुळवले की कविता होत नाही तर ती कविता वाचल्यानंतर जे भाव मनात उरतात ती कविता. कवितेला वय नसतं ,आयुष्य नसतं. विषयाचं ,वेळेचं, बंधन नसतं. शब्द भाव अमर असतात. तर अश्याच आपल्या सुंदर भावनांना कवितेत गुंफून सुंदर भाव भरूया.
संकल्पना अतिशय सोपी आहे. हा खेळ आहे, स्पर्धा नाही. बंधने काहीच नाहीत नि वाचकही आपल्यातलेच आहेत. आम्ही आपल्याला कवितांसाठी काही अलंकार देत आहोत. तुम्ही त्यावर आधारित कविता करायच्या आहेत. कवितेला फॉर्मचे बंधन नाही - मुक्त छंदापासून गझलेपर्यंत काहीही चालेल. एका आयडीने एका किंवा अनेक कविता करायच्या ह्याला कसलेही बंधन नाही.
अलंकार -
यमक
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
मायबोलीकरांनो, मोठ्या
मायबोलीकरांनो, मोठ्या संख्येने खेळात सहभागी व्हा आणि खेळाचा आनंद लुटा![Happy](https://dk5wv51hv3hj1.cloudfront.net/files/smiley/packs/hitguj/happy.gif)
अंधाराचा पडदा पाडून बघत होता
अंधाराचा पडदा पाडून बघत होता तो खेळीया
भैरवीचे सूर भरले अवकाशी त्या अवेळी या
सृष्टीचे अलंकार सामावले या
सृष्टीचे अलंकार सामावले या रुपेरी निसर्गात
त्याला पालवी फुटून झाडे नांदनार आंनदात
बंधमुक्त मी बंधमुक्त मी बंधित
बंधमुक्त मी बंधमुक्त मी बंधित झालो कसा?
बंधित झालो कसा? ते या मुक्तमालेला पुसा.
आठवणींमध्ये दंग होऊनी मलाच
आठवणींमध्ये दंग होऊनी मलाच हरवून बसतो
तरीही समाधान मिळेना म्हणून स्वप्नात वाट पाहतो
चतुर चपळ तो ससा झोपला दिसा
चतुर चपळ तो ससा झोपला दिसा
धावला मागुती गडमाथ्या तीरसा
परि न ये भरवसा हसे कसनुसा
बघताचि कासवा होई वेडापिसा
म्हणे तू येशी कसा, अरे राजसा
मज वेग तुझा ठाउका नसे फारसा
कूर्म हसे मंदसा, सुजनहो परिसा
नित,संतत श्रमकरी, हरेल कधी कैसा
होळीचा रंग
होळीचा रंग
पुरणपोळीचा संग
सगळेच झाले दोन्हीत दंग.