"ठो उपमा" - प्रसंग-८

विचारल्यावर काय उत्तर मिळणार याचा अंदाज अंजूला होताच की मी काही अक्कल गहाण टाकली नाही तुला होकार द्यायला.आमच्या घरी आंतरजातीय विवाह मान्य नाही.. एक वेळ खून माफ होईल पण आंतरजातीय विवाह नक्कीच नाही. आपण फक्त लिव्ह इन रिलेशनशिपमध्ये राहूया. अश्या ह्या मुलामध्ये बिचारी अंजू गळ टाकून बसली होती .. आणि तो याची थ्रील अनुभवत होता. शेवटी त्याला धीर करुन विचारले.. तेव्हा त्याने हो ही म्हंटले नाही व नाही ही. अंजू अधांतरी आयुष्य जगत होती. आणि आज अशी ही कातर वेळ जी त्याच्या गडगंज पैशाच्या विचाराने तिला भुरळ पाडत होती. अंजूला सारख वाटत होत की तो कुठेतरी आस पास आहे. कपाळावर चापून-चोपून बसवलेला झुबकेदार केसांचा विग एका हाताने सावरत, दुसर्‍या हाताने माणिकचंद गुटख्याचा बकाणा भरत, मोबाइलवर चाळे करत आहे. त्याचे भोकरासारखे बटबटीत डोळे आपल्याकडे रोखून बघत आहेत. आपल्या कुटील कारस्थानांच्या विचारांनी आपले करारी डोळे चमकत आहे. त्याच्या पाठीत खंजीर खुपसावासा वाटत आहे... त्याच्या कपड्यांवरच्या उंची पर्फ्यूमचा दरवळही तिला नष्ट व्हावा असे वाटत असे. तिचा मूळचा धूर्त स्वभाव त्याच्या सहवासात अधिकच क्रूर होत असे. लोकांनाही त्यांची जोडी म्हणजे अगदी साप व मुंगुसाचा जोडा वाटत असे.

शेवटची लाईन खतरा फुसकन हसायला आले.

साप मूंगूस