प्राजक्त फुलला दारी

तो केशरी देठ.. आहा ती दुग्धपांढरी फुले ... जुन्या आठवणींचा सडाच दिसला डोळ्यासमोर.
जागूताई, तु सुद्धा 'प्राजक्ता'च आहेस ना.

जागू मस्तच
आमच्या घराजवळ रास्तेवाड्यात दर दोन तिन घरामागे एक प्राजक्ताचे झाड होते. शाळा भरण्यापुर्वि अम्ही ती फुले गोळा करून आणायचो आणि त्याचा हार करून वर्गातल्या देवतांच्या फोटोंना घालायचो.

प्राजक्ताची फुल म्हणून उल्लेख करतो<< ह्या आता तिच्या लहानपणीच्या अठवणी झाल्या

अंगणात पारिजातकाचा सडा पडे..

घाल घाल पिंगा वार्‍या माझ्या परसात
माहेरी जा सुवासाची कर बरसात

ही गोळा करता करता अजून एक छंद असायचा म्हणजे झाड हालवून प्राजक्ताच्या फुलांचा
पाऊस अंगावर घ्यायचा. >>>>>> आहाहा....!!! भारी......

मस्तं लिहिलय!!

प्राजक्ताचे झाड म्हंटले कि मला मालाडचे दत्त मंदिर आठवते, त्याच्या मागे किशोर नाईक हा माझा मित्र रहायचा, त्यांच्या अंगणात भले मोठे झाड होते.
ते देऊळ, ते झाड अजून असेलही..
आता आमच्या घराजवळ पण आहे, पण आठवते ते तेच..

सुवास दरवळलला

प्राजक्त.. वेडा करतो नाही... प्राजक्त हीच एक कविता आहे. लकी आहेस तू

सुंदर फोटो जागू!

जागूताई, प्राजक्ताची फुलं आवडली.. माझ्या माहेरी होती दोन छानशी झाडं.. एक सात-आठ वर्षांपूर्वी रस्तारुंदिकरणात गेलं.. आणि दुसर्‍याला गेली दोन वर्ष कीड लागते आहे.. त्यामुळे बर्‍याच दिवसांनी फुलं बघायला मिळाली.. काही असलं तरी ह्या दुसर्‍या झाडाला पालवी फुटते पण फुलं म्हणावी तेवढी येत नाहीत.. नाही म्हणायला परपल रंप्ड सनबर्ड ची एखादी तरी जोडी दोन तीन वेळा अजूनही त्यावर न चुकता घरटं तेव्हढं नक्की बांधते.. पिलं उडून गेली की ते झाड पुन्हा सुनं-सुनं.. आठवण आली.. तूही लक्ष ठेव.. तुझ्याकडेही झाडावर पक्षी घरटं बांधत असतील कदाचित.

सहीच...

अक्षरशः प्राजक्ताचा सुवास दरवळतोय हा लेख वाचताना आणि प्रचि बघताना!
सुंदर!
रच्याकने, माझेही बालपण प्राजक्ताची दरवळ, कळ्या, फुले, सडा, पाऊस, परड्या, माळा या सगळ्यांनी भरलेलं होतं! यावेळी खुप वर्षांनी सासरच्या घरी हे सगळं थोड्या प्रामाणात अनुभवलं! सकाळी चहा पितांना पाच मिनीटं झाडाजवळ जाऊन प्राजक्ताचं रुपडं आणि सुवास पुढील काही वर्षांकरीता भरुन घेतला आहे!

जागू, बालपण आठवल. आताही आमच्या सोसायटीत प्राजक्ताच झाड आहे. खूप प्रसन्न वाटत त्या फुलांच्या दर्शनाने आणि सुगंधाने.
तुला झब्बू देऊ का?
१.

२.

३.

प्राजक्त फक्त पावसाळ्यातच फुलतो असा माझा समज अनेक वर्ष होता. पावसाळा नसताना चिंचवडला श्री गजानन महाराज मंदिरात फुलणारा प्राजक्त पाहिला आणि हा समज दुर झाला.

मस्त प्रचि आणि लेख सुद्दा !

किती सुरेख लिहिलंयस गं... खुपच आवडलं.

जागुतै काय लिहु ग?
माहेराचा पारीजात. आठवणी आल्या.
सुरेख लिहिलय. फोटो अप्रतिम.

मस्त

अक्षरशः धुंदावून टाकणारे फूल...........
खूप खूप धन्यवाद जागू........अगदी लहानपणीच्या आठवणी जाग्या केल्यात........

अनेक आठवणी जागवणारा लेख आणि फोटो.

जागू, किती सुंदर शब्दात लिहिलंस सगळं!
प्राजक्ताची फुले, त्यावरचं तुझ लिखाण, ह्या सर्वाला अनुरूप तुझं नाव सगळंच हळुवार....!

जागू... मस्त लिहिले आहेस..

ठाण्याला माझ्या घरासमोर झाड आहे प्राजक्ताचे... नेहमी सडा पडलेला असतो. आम्ही गाडीने कुठे जात असलो की फुले वेचून गाडीत ठेवतो मग संपूर्ण प्रवास कसा एकदम बहरलेला..

सुन्दर! नेहमीसारखे छान! पण हा लेख वाचताना प्राजक्ताचा मन्द परिमळ हि जाणवतो.

खुप छान . माझ्या आजोळ्चा प्राजक्त आठवला.

स्वर्गीय फूल - प्राजक्त! आणि त्याचं इतकं बहारदार वर्णन! वा जागू(की प्राजक्ता?)!

जागू, मस्तच गं

जागु, खरचं छान लिहिलयं खुपच... आवड्लं.
विचार केला तर खरचं चकित व्हायला होते नाही का ? कि देवाने या जगात किती प्रकारची फुले , त्यांचे
छान छान सुगंध निर्माण केले आहेत. प्रत्येकाची गोडी वेगळी आणि अवीट.

मस्त

जागुदी ..... प्राजक्ताचे झाड म्हंटल तर फुले येणार, त्याच्या सुगंधाने बहरणारे इतर फुलझाडासारखेच एक झाड पण माझ्यासाठी माझ्या बालपणीच्या आठवणींचा खजिनाच. आमच्या घराजवळच एक रामच देऊळ आहे त्या देवळाच्या समोर प्राजक्ताच झाड आहे (आत्ता ते फक्त माझ्या आठवणीतच आहे.... आत्ता खरच असेल की नाही माहीत नाही. आई ला विचारायला हव. शहरीकरणाच्या रेट्यात सगळ्या आठवणी सगळी ठिकाण धूसर होत चालली आहेत) मी आणि माझ्या बालमैत्रेणी आम्ही दर रविवारी प्राजक्ताची फुले वेचायला जायचो. अगदी परडी भरून फुले घरी आणून झोपळ्यावर बसून सुई मध्ये ओवून कधी हार तर कधी घराच्या मुख्य दरवाज्याला सुंदर तोरण बनवायचो. कधी कधी ह्याच फुलांनी घराच्या पायरीत आणि उंबरठ्यात रांगोळी काढायचो. एकीच्या घरची रांगोळी काढून झाली की लगेच दुसरीच्या घरी जायचं कारण ही फुल जास्त हाताळली की लगेच मलूल होवून जातात म्हणून.
मला खरच खूप वेड आहे प्राजक्ताच्या फुलांच....मला प्राजक्ताच झाड माझ्या इथल्या अंगणात (Backyard) मध्ये लावायचं आहे. अगदी सुरवाती पासूनच स्वप्न आहे हे पण काय माहीत Snowfall मध्ये हे झाड तग धरून राहील की नाही?
हा खरच योगायोग आहे की काय माहीत नाही....आजच एक वाईट बातमी समजली आई कडून. माझ्या एका बालमैत्रेणीने आत्महत्या केली. काल पासून सगळ्या आठवणी दाटून येताहेत आणि त्यातलीच ही एक प्राजक्ताच्या फुलांची आठवण....ही फुले पाहून मला अश्रू आवरण कठीण झाल. खरच किती सध्या गोष्टी प्राजक्ताच एक झाड त्याची फुल त्याला येणारा मंद सुगंध....निसर्गाचाच एक भाग पण किती वेगळेपण आहे ह्या सगळ्यात...किती महत्व आहे त्याला माझा आठवणींच्या राज्यात..........आठवणी कश्या अगदी फेर धरून येतात नाही!!!

जागू, सुरेख लिहिलंयस फोटोही मस्तच

आम्ही गाडीने कुठे जात असलो की फुले वेचून गाडीत ठेवतो मग संपूर्ण प्रवास कसा एकदम बहरलेला.>>>>सेनापती, खासच रे.