सध्या चालू असलेल्या राष्ट्रकुलस्पर्धांत भारत पदकांची लयलूट करत आहे. फारच समाधानाची बाब आहे. भारताने वैयक्तिक तसेच सांघिक खेळात अनेक पदके जिंकली आहेत.
नेमबाजी, बॉक्सिंग, कुस्ती, घोडेस्वारी आदी सांघिक तसेच वैयक्तिक खेळांना कुठल्याही देशाच्या सैन्यात महत्व असते. सैन्यात शक्यतो सांघिक खेळात महत्व असते. (क्रिकेट हा खेळ सैन्यात खेळला जात नाही.) सैन्यात वरचेवर बंदूकांनी नेमबाजीचा सराव केला जातो. या सरावाने चांगले नेमबाज तयार होवून शत्रूचे सैनीक मारणे हा हेतू असतो. किंबहूना नेमबाज असणे हा त्यांच्या जीवनमरणाचा प्रश्न असतो. सध्याच्या स्पर्धा पाहून खालील प्रश्न उपस्थीत होतात:
१. नेमबाजी या स्पर्धांत सैन्यातले लोक आहेत काय?
२. आपले सैन्याची संख्या पाहता हे प्रमाण कितीसे आहे?
३. नेमबाजी या स्पर्धेत सैनीक जास्त प्रमाणात यायला हवे. त्यांचा सराव नेहमीचा असतो.
४. की सैन्यातील लालफित अशा कमी सहभागाला कारणीभुत असावी?
५. भारताशिवाय इतर देशांत काय परिस्थीती आहे?
तसेच नेमबाजी या स्पर्धांत १० मीटर, २५ मीटर, ५० मीटर, पुर्ण बोर, स्किट (सर्व वैयक्तिक व सांघीक) आदी प्रकार आहेत. हे अंतर फारच कमी आहे. मान्य आहे की अशा स्पर्धा जागतीक नियमांच्या आधारेच होतात तरीही आजकालचे पिस्तूल, रायफल यांच्या तुलनेने हे अंतर फारच कमी आहे. इतक्या कमी अंतरावरच्या स्पर्धांसाठी सैन्यातले लोक अगदी तयार असावेत हे माझे मत आहे.
सैन्याच्या लोकांचा सहभाग अन आताच्या इतर स्पर्धा व प्रकार (केवळ राष्ट्रकूलच नव्हे तर आशियन, ऑलंपीक, राष्ट्रीय आदी. व केवळ नेमबाजीच नव्हे तर बॉक्सींग, घोडेस्वारी, कबड्डी, व्हॉलीबॉल आदी.) यावर चर्चा होवू शकते. जाणकारांनी आपली मते द्यावीत.
