फेमी-नाझी

कुठे चालला आहात का ?
पुढच्या आणखी पाच सहा धाग्यांचं पोटेन्शियल आहे यात.

रोखठोक आणि बिनधास्त लेख

विचार पटो न पटो... मस्त लिहिले आहे.

1000000% पटलेले आहे, सध्याचा स्त्री वर्गाचा एकूणच चलेलाला माज बघता ( यात शहरी स्त्री वर्ग आघाडीवर आहे) पुढे अवस्था कठीण होत जाणारे, धाग्यात पुढे भर घातली जाईलच

हे काय फक्त दोन चारच प्रतिसाद!!
आतापर्यंत १००- २०० प्रतिसाद यायला हवे होते.
आरोप प्रत्यारोप.. तुंबळ युद्ध..
दोनचार आयडी शहीद व्हायला हवे होते.
पण काहीच नाही...
शेवटी काय तर जुनी माबो राहीली नाही हेच खरे..

माबोकर चतुर आहेत.

लेखातील भाषा जहाल (18+) असल्याने प्रतिसाद आले नाहीत.
अश्या भाषेत आलेल्या कथांबाबत सुद्धा हेच होते.

रेवतीताईंचा हा लेटेस्ट लेख आहे का? दहा दिवस झाले , नवा लेख आला नाही.
प्रज्ज्वल रेवण्णा स्त्रियांचा कसा उद्धार करत होता, हे स मजावून सांगणारा लेख पाडा ना ताई.

हे सगळं एक मिनिट बाजूला राहू दे . ह्या कारणांमुळे ज्यांची लग्नं मोडली आहेत किंवा ज्यांच्यावर आत्महत्येपर्यंतची वेळ आली आहे त्या पुरुषांना ही रिस्क आधी समजत नाही का .. जसं लव्ह जिहादच्या बातम्या वाचूनही मुली त्याकडे दुर्लक्ष करून माझ्या बाबतीत तसं होणार नाही असा आशावाद बाळगतात तसाच आशावाद ह्या पुरुषांनीही बाळगला असेल ना की आपली बायको अशी असणार नाही ..

भारताची 68 % लोकसंख्या ग्रामीण भागात राहते , तिथे आदर्श बायको मटेरियल मुली रग्गड आहेत ... अलीकडे त्यातल्या काहींनाही सासू सासऱ्यांबरोबर राहायचं नसतं , सेपरेट घर हवं असतं पण बाकी चांगला संसार करायची खूप हौस असते .. लेखात वर्णन केलेल्या मुलींपेक्षा खूपच बऱ्या . शहरातही लेखात वर्णन केल्याप्रकारच्या मुली 20 - 25 % असतील जास्तीतजास्त , 100 % नाही .. मग नेमकी त्यांच्यातूनच बायको निवडण्याचं कारण समजत नाही .

बाजारात मोबाईलचे चांगले ब्रँड भरपूर असताना शोधून निवडून जो 6 महिन्यापेक्षा टिकणार नाही अशा ब्रॅंडचा मोबाईल घ्यायचा आणि तो बिघडला की यच्चयावत मोबाईल कंपन्या कशा लूट करतात अशी बोंब मारायची हे फार विनोदी आहे . 25 - 30 वर्षात माणूस कसा आहे हे ओळखण्याची समज येत नाही ? त्यांच्या पन्नाशीच्या आईवडीलांनाही येत नाही ?

रूप आहे , पॅकेज आहे , जातीतला / ली आहे , ओळखीतलं कुटुंब आहे या निकषांवर किती दिवस लग्न ठरवणार .. ज्याच्या सोबत आयुष्य काढायचं आहे तिचे / त्याचे विचार काय , विचार करण्याची कुवत काय वगैरे जाणून घेण्याची तसदी घ्यावीशी वाटत नाही का ? स्वभाव , मित्रमैत्रिणी , आवडीनिवडी , आयुष्यबाबतच्या अपेक्षा वगैरे जाणून घेऊन मगच लग्न निश्चित करावं असंही काही वाटत नाही . ठीक आहे , जुनी सिस्टीम बरेच दिवस चालली व्यवस्थित पण आता ती रिस्क घेण्यासारखी परिस्थिती राहिली आहे का ..

टीव्ही किंवा मोबाईल घ्यायचा असेल तर अमुक ब्रॅंडचा घेतला की 5 - 7 वर्षं चालून जाणार याची खात्री असते , त्यात सगळी आधुनिक फीचर्स नसतीलही पण मुख्य कामं व्यवस्थित होतील याची खात्री असते .

माणसांमध्ये ब्रँड वरून खात्रीची अपेक्षा करता येत नाही ... पण काही ठोकताळे असतात , अशी अशी मुलगी चांगली बायको होईल , असा असा मुलगा चांगला नवरा होईल .. मनमिळावू स्वभाव , निर्व्यसनी - निदान मुलीच्या बाबतीत .. जबाबदारी घेण्याची पेलण्याची कपॅसिटी वगैरे ...

पूर्वी कदाचित ओळखीतून ठरत असलेल्या लग्नांमध्ये हे गुण बघून स्थळ सुचवलं जात असेल ... नंतर जातीतला / ली या क्रायटेरिया नंतर मुलीचं रूप , मुलाचं पॅकेज हे गुण महत्वाचे झाले .. ठीक आहे प्रायोरिटीज बदलू शकतात ..

जस्ट माझ्या मैत्रिणीने पॅकेज चांगलं नाही आणि दिसायलाही फार चांगला नाही म्हणून एका स्थळाला नकार दिला .. तिलाही तत्सम कारणांवरून नकार मिळाले असू शकतात .. अलीकडेच मुलगी सॉफ्टवेअर क्षेत्रात टेस्टर आहे आम्हाला डेव्हलपर हवी या कारणाने नकार दिल्याचं quora वर वाचल.. स्वभाव वगैरे गोष्टी दुय्यम झाल्या .. त्याबाबतीत ऍडजस्टमेंट करता येईल पण रूप किंवा आर्थिक परिस्थिती याबाबतीत ऍडजस्टमेंट नको अशी मानसिकता बदलत गेली ....

मुलगी शिकलेली हवी , स्मार्ट हवी , काकूंबाई नको , कमी शिकलेली नको पण मर्यादेत राहणारी , घरदार नीट सांभाळणारी हवी .. आखूडशिंगी , बहुदुधी ... लक असेल तर मिळतेही तशी , किंबहुना 80 % + मुली तशाच आहेत .. पण ट्रॉफी वाइफ हवी असणं हे कारण उरलेल्या 20 % तून मुलगी शोधायला भाग पाडतं ..

फेसबुकवरचे एक सद्गृहस्थ मुलासाठी स्थळ शोधत आहेत ... मुलगी अतिशय देखणी दिसली आणि मी चौकशी केली असं 2 - 4 वेळा वाचनात आलं ...

दुसरे एक 45 वर्षांचे सद्गृहस्थ म्हणतात मी रेडीओलॉजिस्ट आहे , भरपूर पगार , घर जमीन आहे तरी माझं अजून लग्न झालं नाही , मुली मला नकार देतात बहुतेक सगळ्या बायका मठ्ठ असतात ... यांना एखादी साधीसुधी मुलगी केव्हाच मिळाली असती .. पण 25 वर्षापासून ते 45 वय म्हणजे 20 वर्षं हे एखादी सुंदरी ( बहुतेक जातीतलीच ) , बऱ्यापैकी परिस्थिती असलेल्या घरातली वगैरे अशा अपेक्षा बाळगून सिंगल आहेत ... ब्रह्मचारी वगैरे राहिले असतील नसतील परमेश्वर जाणे पण अविवाहित राहिले आहेत ...

दुसरीकडे शेतमजुर , बांधकाम मजुरांची लग्नं सुद्धा विसाव्या वर्षी होतात , चार वर्षात एक दोन पोरं होतात आणि बायको कडून कुठलाही त्रास , कोर्ट केस वगैरे काहीही न होता सुखाचा संसार होतो ..

टाकावू माल विकणाऱ्या शेकडो कंपन्या बाजारात आहेत , त्यांच्याशी ग्राहकाला घेणं देणं असण्याचं कारणच काय ? स्वतःपुरती चांगली वस्तू निवडून घेतली , विषय संपला . बाकी त्यांनी त्यांचं आयुष्य कसं जगायचं याचं स्वातंत्र्य त्यांना आहे ... you only live once जोपर्यंत डायरेक्ट कोणाला त्रास देत नाहीत तोपर्यंत त्यांना हवं तसं जगण्याचं स्वातंत्र्य आहे ..

फार मॉरल पोलीस बनण्यात अर्थ नाही . शहाण्यांनी जपून राहावं , एखादा मुलगा पक्का दारुबाज आहे माहीत झाल्यावर कोण मुलीचा बाप त्याच्याघरी स्थळ घेऊन जात नाही .. फारच भीती वाटत असेल तर गरीब अशिक्षित बायको करावी तिच्याकडून असले त्रास होणार नाहीत , दुसरा उपाय सिंगल आणि सुखी राहावं ...

शिकलेली आणि शहरातलीच करायची असेल तर डिटेक्टिव्ह हायर करून तिची बॅकग्राऊंड माहीत करून घ्यावी , तिला सायकीऍट्रिस्ट कडे यायला तयार करून तीन तासाची व्यक्तिमत्त्व चाचणी घ्यायला लावावी , स्वतःही द्यावी ... जी मुलगी याला नकार देईल तिला लगेच भावी वधू म्हणून बाद करावी . तिचे छंद , मित्रमंडळी सगळं माहीत करून घ्यावं , महिनाभर माझ्या घरी येऊन भावी सासू सासऱ्यांबरोबर राहा , स्वयंपाक कर , घर सांभाळून दाखव अशी मागणी करावी .. जर एकत्र कुटुंबात राहायला ती तयार असेल तर ...... जर तिची तुमच्याशी लग्न करण्याची इच्छा असेल तर ती तयार होईल नाहीतर दुसरी शोधावी .. भरपूर ऑप्शन आहेत .

राधानिशा, तुमचे विचार फार म्हणजे फारच आवडले.

अमोनियम सल्फेट २५ किलो एकदम खरेदी केले तर २१० ऐवजी १४५ रू किलोने देऊ. या पेक्षा दर कमी होणार नाहीत. घासाघीस केल्यास अमोनियम सल्फेट जागी अमोनियम फॉस्फेट १ किलो पाठवले जाईल याची कृपया नोंद घ्यावी. नंतर तक्रार चालणार नाही. त्या ऐवजी मेणबत्तीच्या वाती बसून वळाव्यात. एकीकडे करंज्या करत करत हा उद्योग करता येईल. कोपर्‍यात उंदीर पकडायचा पिंजरा ठेवलेला असल्यास ते ही काम परस्पर होईल.
अधून मधून इमारतीतल्या बायकांना घरघंटीत पीठ दळून द्यावे. एकदा का धान्य घरघंटीत टाकले कि ते आपोआप दळले जाते. आपल्याला काही करावे लागत नाही. त्या वेळात वॉशिंग मशीन भाड्याने द्यावे. शेजारणी येऊन आपले कपडे धुवून वाळवून घेऊन जातील. त्याचे उत्पन्नही मिळेल.
आमची पोती येईपर्यंत तुमच्या वेळेचा सदुपयोग होऊन कष्ट न करता पाच सहाशे रूपये मिळतील. त्यामुळे आमच्या खतांच्या गोण्या पुकटात पडतीलच वरून शिल्लक उत्पन्न मिळेल.

आता यातले लागणारे पाव किलो खत कुंड्यांना टाकून उरलेले खत तीनशे रूपये किलोने विकावे. अपार धनप्राप्ती होऊन मायबोलीचे व्यसन बंद होते.