Archive through November 21, 2007

Hitguj » Views and Comments » General » 'देव' म्हणजे काय? » Archive through November 21, 2007

« Previous Next »

Ashwini_k
Friday, September 14, 2007 - 11:37 am:

होय दिनेशदा, ब्रम्हाची बहुतेक चार देवळे आहेत पण पुष्कर येथे ब्रम्हदेवांचे वाहन हंस आहे ( Bramhaa without Vishnu) . गोवा येथे तुम्ही पाहिलेली मुर्ती कमळातील होती का? कमळातील ब्रम्हदेव विष्णूच्या नाभीतून उत्पन्न म्हणजेच विष्णूसकट होत. तुम्ही उल्लेख केलेली कथा नेटवर वेगळ्या स्वरूपात वाचायला मिळाली. त्या कथेकडेही नीट पाहिले तर ब्रम्हाने सत्यातील पत्नीच्या (सावित्रीच्या) अनुपस्थितीत परस्त्रीस ( local maid ) वेळ निभावून नेण्यासाठी पत्नी कल्पिले हे दिसते.

विषयांतर होत आहे, पण दिनेशदा, मला तुमच्या रेसिपींचा खुप उपयोग होतो, धन्यवाद!

Aschig
Friday, September 14, 2007 - 6:58 pm:

काशीला मागच्या वर्षी घेतलेला हा फोटो. आपण मागेच दाखवले आहे की दाडईवाले केवळ अग्नि आणी ब्रह्मदेव. हा अग्नि न्हवे.

Chyayla
Friday, September 14, 2007 - 10:03 pm:

कुठलाही कलाकार जी गोष्ट कधीच पाहिली नाही तिची कल्पना करू शकत नाही. फक्त जे पाहिल आहे त्याचे वेगवेगळे permutaions/combinations करून किंवा एखाद्याची एखादी property enhance करून वेगळि कल्पना मनात आणु शकतो.

राधा, ईथे तुच स्वता:च्या प्रश्नाचे उत्तर दीले आहे. व तुझ्या या मताशी पुर्ण सहमत आहे, फ़क्त तुच तुझ्या मुद्याला प्रामाणिक रहा म्हणजे मिळवले.

permutaions/combinations करून किंवा एखाद्याची एखादी property enhance करून
मानवी भाव भावना जसे सुख, आनंद, प्रेम, करुणा हे रोजच्या जगात आपण अनुभवतो. स्वामी विवेकानंद म्हणतात की मानव या नश्वर जगातच प्रेम करायला शिकतो जसे आइचे मुलावर, नवर्याचे बायकोवर, प्रियकराचे प्रेयसीवरही केलेले सच्चे प्रेम पण हे सगळ नश्वर, जरी न टीकणारे तरीही त्याचे महत्व अजीबात कमी होत नाही.

कारण यालाच enhance करुन तो देवावर प्रेम म्हणजे भक्ति करायला शिकतो तिथे तर देव हा सनातन, अमर्याद आहे मग या प्रेमाचा आवाका काय विचारावा. स्वामी विवेकानंद तर पुढे म्हणतात की सच्चे प्रेम हे केवळ देवावरच केल्या जाउ शकते. तो त्या प्रेमाच्या भावनेने देवाला अनुभवतो, त्यापासुनच अवर्णनिय, अखंड, अक्षय आनंद मिळवतो त्यामुळेच सामान्य आनंदाच्याही पुढे, परमानंद, ब्रह्मानंद असे म्हटल्या गेले आहे. या प्रेमातच न्हाउन संत नेहमी आनंदी रहात असल्याचे आपण पहातो. वर क्ष ने लिहिले आहे देवाला "सच्चिदानंद" (सद्-चित्-आनंद) म्हणजे देवाला आनंदस्वरुपही म्हटले आहे ते याचसाठी. त्यात अजुनही बराच आशय आहे, पुढे चर्चेत येइलच.

Dineshvs
Saturday, September 15, 2007 - 5:03 am:

अश्विनी, ती मुर्ती नुसतीच उभी आहे. कमळ वैगरे नाही.
aschig माझ्या आठवणीप्रमाणे मुंबईतील बाबुलनाथाची मुर्ती दाढीधारी आहे. श्री शंकराची मुर्ती क्वचितच दिसते. तिथे चांदीची मुर्ती आहे.
असो, पुढे चालु द्या.

Ashwini_k
Monday, September 17, 2007 - 8:06 am:

ती कथा हेच दर्शवते की सत्यापासून फ़ारकत घेऊन यज्ञासाठी परस्त्रीची पत्नीम्हणून कल्पना केल्याने ब्रम्हाची उपासना नाही. आता हे ही खरे की कोणीही कुठेही कशावरही बसलेल्या ब्रम्हाची मुर्ती यापुढेही स्थापन करू शकतो. पण ज्याला कुठचीही उपासना कोणी का, कोणाची, कधी करायची हे जाणण्यात रस आहे तो या कथांचा नुसता एक गोष्ट म्हणून विचार करणार नाही.

आता, हनुमंत लंकेला सितेचा शोध घ्यायला जातात तेव्हा वाटेत सुरसा नागिणीची कथा घडते. तिला देवांनीच पाठवले असते व ती तसे हनुमंतास सात्विकतेने सांगते (हे तीचे "ममता" रुप). पण जेव्हा हनुमंत श्रीरामांनी सोपवलेल्या कामाची पुर्तता झाल्याशिवाय स्वतःस सुरसाच्या मुखात प्रवेश करायला नकार देतात तेव्हा ती हट्टाला पेटते व तीला "ममता" रुप जाऊन "मोह" रुप येते. ती हनुमंतास गिळण्यास आपले मुख सोळा योजने वासते (मोहाच्या माणसाला बळी पाडणार्‍या सोळा कला-कुठल्या ते येथे देत नाही) तेव्हा हनुमंत आपला आकार दुप्पट म्हणजेच बत्तीस योजने करतो (मोहाच्या प्रत्येक कलेला हरवणार्‍या हनुमंताच्या दोन शक्ती). पण मग सुरसा आपला जबडा १०० योजने मोठा करते तेव्हा हनुमंत अतीलघु रुप घेतात व मुखात प्रवेश करून झपकन बाहेर येतात. (आधिच्या मोहाच्या वेळी विचलीत न होणारा मनुष्याच्या समोर कधीकधी पाय घसरवणारा भल्यामोठ्या मोहाचा क्षण येतो त्यावेळी हनुमंत आपल्याला अतिलघु रुप घ्यायला शिकवतात. इथे माणसाचा आकार म्हणजे त्याच्या गरजांचा आकार. प्रचंड मोठा घात करणारा क्षण माणूस आपल्या गरजा कमीतकमी ठेउन निभवून नेऊ शकतो).

इथे व्यसनी माणसास व्यसनाच्या मोहापासून दूर राहायला आवश्यक असणारी मनःशक्ती हनुमंताची उपासना देऊ शकते (इतर औषधे व कौंसेलिंगच्या जोडीने हनुमंताची उपासना जरूर करायला द्यावी).

Vijaykulkarni
Tuesday, September 18, 2007 - 1:53 am:

मोहाच्या माणसाला बळी पाडणार्‍या सोळा कला-कुठल्या ते येथे देत नाही
क्रुपया द्याल का?

just curious

Ashwini_k
Tuesday, September 18, 2007 - 5:25 am:

मोहाच्या सोळा कला माणसाला कशा गिळू पहातात व प्रत्येकीला face करायला मदत करणार्‍या हनुमंताच्या दोन दोन शक्ती (total 32) कशा कार्य करतात (तंतोतंत results मिळालेले माझ्या पहाण्यात आहेत) ते सगळे लिहायला खूप वेळ लागेल आणि believe me माझी उत्तम रित्या explain करायची योग्यता नाही. तुम्हाला खरंच interest असेल तर "दैनिक प्रत्यक्ष" मधले ते particular ८ अग्रलेख वाचावेत (खरंतर पुर्वदुषित ग्रह न ठेवता एक उत्तम व प्रत्येकास उपयोगी पडेल असे लिखाण म्हणून जरी वाचले तरी ते आठच नाही, तर प्रत्येक अग्रलेख कळायला सोपा पण अप्रतीम आहे).

Radha_t
Thursday, September 20, 2007 - 8:42 am:

च्यायला, माझा मुद्दा तुमच्या लक्षात आलेला दिसत नाही. देव जर कधीच पाहिला नसेल, अनुभवला नसेल तर त्याची कल्पना कशी करावी?
माझच उदाहरण घेतल तर मी सच्चिदानंद ची कल्पना कशी करू?

Chyayla
Thursday, September 20, 2007 - 10:18 pm:

राधाजी, त्यासाठी माझे त्या आधीचे पोस्ट पहा..

Maanus
Friday, September 21, 2007 - 11:40 am:

हे काय चालु आहे अरे. yz लोक आहेत हे

Zakki
Friday, September 21, 2007 - 7:01 pm:

बा माणसा, शबरीची उष्टी बोरे रामाने खाल्ली. लोकांनी त्यांच्या मते जे greatest त्याची तुलना जर मोठ्या भक्तीपूर्वक देवाशि केली असेल, तर देवाला संतोषच होईल. कारण शेवटी देव असे जो भाव तसा!

देवाचा कधी अपमान होत नाही, त्याला राग येत नाही. त्या सर्व गोष्टी मानवाची वैशिष्ठ्ये.

Maanus
Saturday, September 22, 2007 - 1:27 am:

देवाचा कधी अपमान होत नाही, त्याला राग येत नाही.

ह्या पंधरवड्यात चंद्रा कडे का नाही बघत?

Limbutimbu
Saturday, September 22, 2007 - 5:42 am:

पुढील पोस्ट्स एचजी वरील एका मायबोलीकराशी झालेल्या हेत, मुद्दामहुन टाकल्यात! :-)

कधी मार्ग चुकतोही.....!
चुकल तर परतीची वाट दरवेळेस असेलच अस नस्त.......!
परतीची वाट असेल, तर माग फिराव, नसेल तर मेण्ढ्याप्रमाणे धडका देत देत पुढेच जात रहाव! :-)

>>>>>>तु देव मानतोस का?
>>>>>>का तु दैववादी आहेस? तुझा स्वता:वर विश्वास कमी आहे का??

हो, मी देव मानतो, पण त्याच बरोबर देवाने दिलेले या जन्मीचे कर्मस्वातन्त्र्यही मानतो! :-)

हो, काही बाबतित मी दैववादी हे! अशा कित्येक गोष्टी अशा हेत की ज्या मानवाच्या हातात नाहीत! जसा भूतकाळ बदळण शक्य नाही तसच कोण कुठे का जन्म घेईल अन काय कारणाने केव्हा खपेल हे मानवाच्या हातात नाही, या व अशा बाबतीत मी दैववादी हे!
मला कोण कुठे का भेटेल, वा भेटणार नाही यावर एका मर्यादेपलिकडे माझा कन्ट्रोल नाही!
मर्यादित अर्थाने दैववादी असण्यात मला गैर वा न्युनगन्डात्मक वाटत नाही
जो मी ज्या देहाने जन्माला आलोय, त्यावर माझा नितान्त विश्वास हे! तो विश्वास हे म्हणुनच येवढी वर्षे तगुन राहिलो! विश्वास नाही तो त्या सर्व घटकान्वर, ज्यान्च्यावर माझा कन्ट्रोल नाही! ज्या घटकान्वर आपला काडिचाही कन्ट्रोल नाही त्यान्ची आठवण ठेवणे म्हणजे आत्मविश्वास कमि असे मी मानत नाही :-)

योग असतील तर जरुर भेटु, नसतील तर कालत्रयीही नाही

>>>>>>>>> हे अती वाटत नाही तुला??

अजिब्बात नाही! योग असतील तर पुण्यातल्या कुठल्याही सिग्नलला थाम्बलो असतानाही तू भेटशील, योग नसतील तर तुझ्या समोर येवुन बसुन गिळुन गेलो तरी तू ओळखायला नकार देशील्/ओळखणार नाहीस! :-)

****************

>>>>>>>तुझ्या एकंदर लिखाणावरुन मला असे वाटले.....
>>>>>>>१. तु कुणावर तर भयंकर चिडलेला आहेस,
>>>>>>>२. तुला माझ्याशी ओळख नको हे.
>>>>>>>३. तु परीस्थितीने होरपळलेला वाटतोस पण तसा नसशील असं वाटतंय
>>>>>>>४. भुतकाळाचं ओझं वागवायची तुला हौस आहे का?
>>>>>>>५. झकास ला अनुमोदन
>>>>>>>६. लिंबु हा लेखक म्हणुन वेगळा आणि माणुस म्हणुन वेगळा आहे का? की स्वतःचं प्रतिबिंब त्याच्या लेखनात असतं.

१. माणसाला त्याच्या स्वतःशिवाय दुसर्‍या कुणावर कशावर चिडायचा अधिकारच नाही या वस्तुस्थितीवर मात्र मला चिडता येत! :-)

२. lol ओळख आहेच, भावनिक जवळिक वाढणे महत्वाचे! बरोबर ना? त्याकरिता अन्तराचे बन्धन नसते! (प्रॅक्टीकली, परिस्थितीवशात, मी कोणालाच प्रत्यक्ष भेटायला फार क्वचित जाउ शकलो हे, ज्यान्ना भेटलो नाही त्यान्ना भेटायची इच्छा नाही असे नाही)
३,४,६. होरपळण, भाजण, जळण इत्यादी बाबि प्रत्येकाच्या आयुष्यात कधिनाकधी येतातच! ज्यान्च्या येत नसतील ते नशिबवान असावेत किन्वा सहनशील असावेत!
अनुभवाचे बोल नि भुतकाळाचे ओझे यातिल सीमारेषा अस्पष्ट असते! पण तू म्हणतोस त्यात तथ्य हे! मी तर म्हणतो की जाणता अजाणता, प्रत्येकजणच नजिकचा भुतकाळ राहुदेच, जन्मोजन्मीच्या भुतकाळाच्या ओझ्याची लक्तरे अन्गभर वागवित फिरत असतात!
इथे लिम्बु "लिम्बु" म्हणुन राहू इच्छितो! तसाच रहातो!
लिखाणाबाबत म्हणशील तर मी अनेकवार पुनःपुन्हा सान्गितलेय की मी अनुभुती नि अनुभव याशिवाय एक अक्षरही लिहीत नाही!
तोन्डी सान्गायचा गप्पागप्पान्मधला सन्वाद या नेटवर साधताना जे लिखाण घडते त्यास लेखकाचे लेखन म्हणावे कि लिखित सन्वाद म्हणावा हे ज्याचे त्याने ठरवावे! :-)

नाही का?

तुझ्या कॉमेण्ट बद्दल धन्यवाद!
एक सुचना, नेहेमी आणि सर्वान्बाबतीतच लागु पडणारी.........!
माझ्या लिखाणावरुन माझी कल्पना करु नकोस! शब्दान्ना स्वतन्त्र अस्तित्व असते.... शब्दान्च्या साखळीला स्वतन्त्र अर्थ असतो, पण अशी जरुरी नाही की अशा साखळ्या माण्डणारे त्या अर्थाबरहुकुम असतील!
किम्बहुना, बहुतान्श लेखकान्च लिखाण हे "मनोराज्यात्मक" असते असे माझे मत.
तस ~~अस्त~~ नस्त तर बाबुराव अर्नाळकर डिटेक्टीव्ह कथा लिहायचे सोडुन काळा पहाड किन्वा तत्सम व्यक्तिरेखान्प्रमाणे स्वतःच जगले नस्ते का??????
.
पट्टीचा लेखकु विरळा! एखादाच ज्ञानदेव तुकारामान्सारखा.....! एक पसायदान, आठशे नऊशे वर्षान्नतरही टिकुन हे!

*********************

>>>>>> म्हणजे लेखक लिंबु आणि माणुस लिंबु हे वेगळे आहेत तर, बरं वाटलं ऐकुन.

माणुस एका वेळेस एकाच भुमिकेत जगु शकतो, नीट विचार करुन बघ, तुझ्याही अनुभवास येईल!
ज्या वेळेस तो पिता असतो तेव्हा तो सासर्‍याची भुमिका नाही निभावु शकणार, येवढेच नव्हे तर पित्याच्या भुमिकेत असताना पुत्राची भुमिकाही निभावु शकणार नाही, अन जे काही निभावले जाते असे वाटते त्यासच "तडजोड" म्हणतात! समजायला अवघड हे जरा, पण जे आहे ते असेच आहे!
अर्थात, लिम्ब्या लिम्ब्या अस्तो जोवर तो लिम्ब्याच्या भुमिकेत अस्तो, साहेबासमोर तो गोगलगाय अस्तो, लिम्बीसमोर आज्ञाधारक नवरा तर पोरान्समोर ओझ्याचे गाढव अस्तो! :D
.
पट्टीचा लेखकु विरळा! एखादाच ज्ञानदेव तुकारामान्सारखा.....! एक पसायदान, आठशे नऊशे वर्षान्नतरही टिकुन हे!
>>>>मग हा लिखाणाचा अट्टहास का? तुझाच नव्हे, कुणाचाही!!

लाखमोलाचा सवाल विचारलास! :-)

बोलणे, गप्पा, कविता, गाणी बजावणी, लेखन, चित्र शिल्पादिक कला वगैरे सर्व काही सन्वादाची रुपे आहेत.
हा सन्वाद कुणाबरोबर? तर स्वतःबरोबर किन्वा दुसर्‍या बरोबर.......!
काही जणान्चे बाबतीत इश्वराबरोबर! :-)

या माध्यमातून प्रत्येकजण त्याला आलेलि अनुभुती वा प्रत्यक्ष अनुभव दुसर्‍याकुणास सान्गु पहातो, या जगातील एकटेपणाची सुप्त जाणिव नकळतपणे दुसर्‍याशी सन्वाद साधुन टाकुन देवु पहातो!
यातील फार कमीजण, जे इश्वराशि सन्वाद साधू इच्छीतात, ते भौतिक सन्वादातुन अन्ग काढुन घेवुन अरण्यात एकान्तवास पत्करतात......! ज्याक्षणी इश्वराचे अस्तित्व जाणवते, त्या क्षणी मानवी भौतिक जीवनातील एकटेपणा सम्पतो! असे असन्ख्य साधू सन्याशी नित्य युगानुयुगे अरण्यात जातच असतात......!
त्यातले फार थोडे, हाताच्या बोटावर मोजण्याइतके साधूसन्त, त्यान्ना जाणवलेली अनुभुती/अनुभव अन्य सामान्य जनान्ना सान्गायला परत जनमानसात फिरतात!
ते सामाजिक साधू म्हणुन ओळखले जातात......
जसे की ज्ञानेश्वर, तुकाराम, सन्त रामदास, परमहन्स, विवेकानन्द... आणि असे कित्येक!
जर ते अन्य जनास कळवित असलेली त्यान्ची अनुभुती यथार्थ असेल, सत्य असेल तर त्यान्नी सान्गितलेले, मग ते कोणत्याही फॉर्म मधे जसे की लिखित, वाचिक स्वरुपात असेल, कालौघात टिकुन रहाते! :-)

त्यापासुन अनेकजणान्ना भौतिक आयुष्यात जगण्याची उमेद मिळते!
बाकी आमच्या सारखे अज्ञ लोक, काल पाहिलेल्या शिनेमाच्या/मॅचच्या अनुभुतीच्या इस्टोर्‍या सान्गण्यात मग्न असतात! :-)

(त्यातही गैर काही नाही, पण ते तसे असते, नि त्यान्चे तसे असते)

*******************
[>>>>>लिखाणाबाबत म्हणशील तर मी अनेकवार पुनःपुन्हा सान्गितलेय की मी अनुभुती नि अनुभव याशिवाय एक अक्षरही लिहीत नाही!
तोन्डी सान्गायचा गप्पागप्पान्मधला सन्वाद या नेटवर साधताना जे लिखाण घडते त्यास लेखकाचे लेखन म्हणावे कि लिखित सन्वाद म्हणावा हे ज्याचे त्याने ठरवावे! :-)

सदरील चर्चा "राज्या" ही आयडी असलेल्या मायबोलीकराबरोबर झाली, ती त्याचे वहीतुन कॊपी करुन घेतली असे! (त्याने या पोस्ट्स डिलीट न मारल्याबद्दल त्याला धन्यवाद)

Vijaykulkarni
Saturday, September 22, 2007 - 11:37 am:

आयला, ही पोस्ट माझी मलाच कळायला कठीण जात्ये]
******************

देवाच्या शोधाकरीता, कदाचित अभ्यासुन्ना वरील सन्वादाच्या कारणान्चे विश्लेषण उपयोगी पडु शकेल असे वाटले म्हणुन ही आमच्या नविन मायबोलीवरील वह्यातील चर्चा इथे टाकली

तुमच्या पोस्ट तुम्हालाच समजत नाहीत तर अभ्यासुना काय समजणार?

आमचे प पू श्रीराम लागू म्हणतात तेच खरे,
देवाला रिटायर करा

Limbutimbu
Saturday, September 22, 2007 - 2:56 pm:

>>>>> तुमच्या पोस्ट तुम्हालाच समजत नाहीत तर अभ्यासुना काय समजणार?
अभ्यासुन्ना काय समजेल की नाही, हे मात्र तुम्हालाही समजत नाही हे नक्की सिद्ध झाले, नाही का विजयराव???? DDD

एनिवे, तुम्ही लोक जेव्हा देवाला रिटायर कराल तेव्हा करा....... लकडी जाने, चमडी जाने, मेरेको क्या?????
सद्ध्यातरी या, या लिम्ब्याला रिटायर करायला बसलेत लोक त्यान्ची काळजी मी करतो, देवाची काळजी त्याचा तो करेल! :-)

Yog
Saturday, September 22, 2007 - 8:33 pm:

लिम्ब्या तुला रिटायर होवून कसे चालेल? इथले TRP कमी होईल ना.. already दर्जाची जागा चर्चा अन जाहिराती घेत आहेत..

Chyayla
Monday, October 15, 2007 - 10:25 am:

Akhi
Thursday, October 25, 2007 - 11:39 am:

मला अस वाटत की देव ही संक्लपना आहे. आणी तो माणसाच्या श्रध्देचा भाग आहे. कोणी जगातल्या मांगल्या वर आपली श्रध्दा ठेवत. नतमस्तक होणे महत्वाचे बाकी गोष्टी दुय्यम ठरतात. आणी नुसत देव देव करुन देव भेटत नसतो. देव म्हणजे मन्:शांती मनातला चांगुलपणा. माझा साठी कोणी देव असेल तर फक्त माझी आई!!!

Ravindrakadam
Tuesday, October 30, 2007 - 12:21 pm:

मि बरयाच लोकाना म्हणताना एकले कि, आम्हि देवाला मानतो. मला असे वाटते कि, देवाला मानण्यापेक्षा त्याला जाणण्याचा आपण प्रयत्न केला पाहिजे. खरया देवाचा कोणी शोध घेतला आहे का?
असे म्हणतात कि, "देव जवळी जवळी पण भेट नाही जन्मभरी"!! तो जळी स्थळी काष्टी पाताळी, चराचरात सामावलेला आहे. परन्तु तो आपल्याला शोधता आला पाहिजे म्हणजेच त्याच्या अस्तित्वाची आपणास जाणिव घेता आली पाहीजे. मुळात त्याची जाणीव करुन देणारा भेटावा लागतो.
समर्थ एक उदाहरण देतात कि, कस्तुरी जातीच्या हरिणाच्या नाभिमध्ये छान सुगन्ध देणारी कस्तुरी असते, पण तिला त्याची जाणीव नसते. ति दिवसभर त्या तिच्याच नाभितुन येणारया सुगन्धाच्या शोधात वनवन भटकते, शेवटी दमल्यावर आपल्या उदराशी जेव्हा ती आपले नाक नेते तेव्हा तीला जाणीव होते कि हा छानसा सुगन्ध आपल्याच नाभीतुन येत आहे आणि ज्या कस्तुरिच्या शोधात आपण भटकतोय ति आपल्याच ऊदरात आहे. .. मनुष्य सुध्हा असाच भर्रकटला आहे... आणी भर्रकटत चालला आहे.

Sherloc
Thursday, November 22, 2007 - 4:16 am:

मायबोली
चोखंदळ ग्राहक
महाराष्ट्र धर्म वाढवावा
व्यक्तिपासून वल्लीपर्यंत
पांढर्‍यावरचे काळे
गावातल्या गावात
तंत्रलेल्या मंत्रबनात
आरोह अवरोह
शुभंकरोती कल्याणम्
विखुरलेले मोती