Mankya
| |
| | Thursday, September 13, 2007 - 6:12 am: | 
| 
|
हो .. भास होती लाट ती
तसे फसवेच होते किनारे
चंद्राची फक्त चाहूल होती
अन चांदणेही हूल देणारे !
माणिक !
|
Mankya
| |
| | Thursday, September 13, 2007 - 6:13 am: |
|
|
ताटव्यांच्याही चर्येवरी कसे
मोहरल्याचे अविर्भाव होते
अवेळी उमलली कळी जरी
आत खोल खरे घाव होते !
माणिक !
|
Jagu
| |
| | Thursday, September 13, 2007 - 7:20 am: |
|
|
माणिक खुपच सुंदर.
अवेळी उमलली कळी जरी
मनमोहक तिचे रुप होते
दरवळून स्वत्:चा सुगंध
गुंफणे तिचे निश्चितच होते.
|
दरवळलेल्या मोहक कळीला
स्वताचे लावण्य कळत नव्हते
गुंफ़ुन घेण्या सज्ज परी ती
बंधनाचे दु:ख माहित नव्हते...
रुप
|
Jagu
| |
| | Thursday, September 13, 2007 - 8:24 am: |
|
|
रुप, अप्रतिम रचना, खुपच छान.
|
Manogat
| |
| | Monday, September 17, 2007 - 10:01 am: |
|
|
मोडक माझ घर
तुझ्या प्रेमाने सावरल
तु निघुन गेलिस
अणि या वादळात ते ही कोसळल
|
Anilbhai
| |
| | Monday, September 17, 2007 - 1:32 pm: |
|
|
ते मोडक की मोडकं
मोडक म्हणजे आडनाव वाटत. 
|
वा मस्त चारोळी आहे
छान लिहतात सगळे...............
|
Mankya
| |
| | Wednesday, September 19, 2007 - 5:40 am: |
|
|
नाही म्हणून तरी सांगणार कोणाला
हो म्हणूनही फरक पडणार कोणाला
जे चालत आलय तेच चालत राहतं
नाहीतरी येथे कोण कोणास जुमानतं !
माणिक !
|
Manogat
| |
| | Wednesday, September 19, 2007 - 5:42 am: |
|
|
अनिल,
मला "मोडकं" असच लिहायच होत, पण चुकुन "मोडक" अस लिहिल्या गेल. Sorry
|
Itgirl
| |
| | Wednesday, September 19, 2007 - 6:55 am: |
|
|
.. अन असे दाटूनी येते
सांजवेळी डोळां नीर
निसटल्या काही क्षणांचे
उरी विंधणारे शर
|
R_joshi
| |
| | Wednesday, September 19, 2007 - 9:17 am: |
|
|
नसे दाटुन येण्या सीमा
मेघ असेच नेत्री दाटती
ऊमलता नवी कळी ती
फुलण्याआधिच कोमेजली
प्रिति
झुळुकेची बहार जरा वाढु दे जोमाने.
बाकि माणिक, जगु, रुप, मनोगत खुपच छाल लिहिलात
|
Sarivina
| |
| | Wednesday, September 19, 2007 - 11:01 am: |
|
|
mitraho devnaagari sathi suruvaat /}na. pls confirm kara konitari
|
Chetnaa
| |
| | Wednesday, September 19, 2007 - 3:12 pm: |
|
|
सरिविन...
बाजुला देवनागरी लिहिलय त्यावर क्लिक कर आणि लिहि...
|
Mankya
| |
| | Thursday, September 20, 2007 - 3:33 am: |
|
|
त्या सुखालाच असे झिडकारले की
दुःखालाही आडवाटेनं याव लागतं
असा वादळासवेच डाव मांडायला
दोस्त .. पर्वताएवढं काळीज लागतं !
माणिक !
|
Jagu
| |
| | Thursday, September 20, 2007 - 7:46 am: |
|
|
सुख्-दु:खाशी अजाण कळी
पर्वताएवढे काळीज घेउन जन्मली
फुलवून आयुष्य लघू स्वत्:चे
फळाच्या निर्मितीसाठी मावळून गेली.
|
Sarivina
| |
| | Thursday, September 20, 2007 - 10:30 am: |
|
|
धन्यवाद. खुप दिवसानी आल्यामुळे आणि वापरून देवनागरी लिहिणे विसरले आहे. पण ही पद्धत ज्यास्त सोपी आहे.
|
Sarivina
| |
| | Thursday, September 20, 2007 - 10:34 am: |
|
|
सुख आणि दु:ख जणु आयुष्य सरितेचे दोन तीर
पोहुन दमला आणि निघाला समुद्राभेटी वेडा पीर
|
Sarivina
| |
| | Thursday, September 20, 2007 - 10:46 am: |
|
|
मज नसे भय दु:खाचे
ना कौतुकही सुखाचे
तुजवाचुन जीवन माझे
त्या वैराण वाळवंटाचे
|
Mankya
| |
| | Friday, September 21, 2007 - 8:28 am: |
|
|
समजावून सांगण्याचेच त्यांचे
तेच नेहमीप्रमाणे हावभाव होते
पण प्रत्येक जखमेच्या ओठाशी
त्या निकटवर्तीयांचेच नाव होते !
माणिक !
|
