दीक्षा
क्षितिजावरल्या रक्त - थेंबाचं भगवं सौन्दर्य
जेंव्हा पाण्यात उतरलं,
प्रवाहातल्या एका चमचमत्या थेंबानं
आपल्या दोस्तांना विचारलं...
" सांगाल कुणी मला ?
आपण उगम पावलो कुठं ?
आणि
वेड्यासारखे वाहात वाहात
आता चाललो कुठं ?"
त्याच्या प्रश्नावर सारे थेंब अगदी खळखळून हसले,
" नक्कीच तू खडकावर आपटलास, म्हणून हे असले प्रश्न पडले "
एक थेंब मात्र त्याला अलगद येऊन भेटला
शब्द शब्द तोलत खूपच संथपणे म्हटला...
" शोधतो आहेस मित्रा तू प्रवाहातलं स्वत्व...
पण
प्रवाहाचा एक भाग हेच थेंबाचं अस्तित्व...
कुणास ठाऊक तू असाच, कुठवर वाहात राहशील...
जितकं पाहिलस त्याहून बरच, वेगळं काही पाहशील....
कुणी तृषार्त माणूस तुला ओंजळीत उचलून घेईल
किंवा
तुला पिऊन एखादा वेल आकाशावर जाईल.
ऐक मित्रा,
उगम आणि अंत यावर
फार विचार करू नकोस,
स्वत्व जपत रहा
पण वाहणं सोडू नकोस... "
~ प्रसाद
|
Paragkan
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 10:37 am: | 
| 
|
वाह !!!
|
Moodi
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 10:46 am: |
|
|
अतिशय सुंदर.यापेक्षा वेगळी दाद काय द्यावी? शब्दच नाहीत.
|
Jaaaswand
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 11:37 am: |
|
|
व्वा प्रसाद....
कविता एकदम कमाल आहे....
|
Seema_
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 8:23 pm: |
|
|
काय सुंदर लिहिता रे तुम्ही लोक . खरच moodi म्हणते तसे शब्दच नाहीत दाद द्यायला
|
Sarang23
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 10:33 pm: |
|
|
वा वा वा वा!!!
|
Bgovekar
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 11:15 pm: |
|
|
'प्रवाहाचा एक भाग हेच थेंबाच अस्तीत्व' किती छान विचार सांगितला आहे. स्वताबद्दलचा अहंकार विसरविण्यास लावणारी अन खर्‍या अर्थाने विचार करण्यास भाग पाडणरी कविता छानच लिहिलीये.... सुंदर आत्मपरीक्षण!!
|
Giriraj
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 11:50 pm: |
|
|
वाह प्रसादभाऊ,तुम्हाला TCS बक्षीस!
परागमियाॅं,आजकाल फ़क्त दाद देणंच चालू आहे तुमच!कादंबरी लिहायला घेतलीस की काय?
|
Ajjuka
| |
| | Tuesday, January 03, 2006 - 11:54 pm: |
|
|
वा प्रसाद वा.. मजा आली खूप. तू दोन अडीच वर्षांपूर्वी का लिहिता नव्हतास रे मायबोलि वर? मला आवडल असत तुझ्या काही कवितांवर काम करायला माझ्या प्रयोगात.
|
Rajkumar
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 12:43 am: |
|
|
वाह प्रसादबाबू,सुंदर लिहिलीये.. तुमच्या शब्दांचे कौतुक करायला आमचे शब्द कमी पडतायत...
|
Meggi
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 12:53 am: |
|
|
वाह, प्रसाद फ़ार सुन्दर... अप्रतिम
|
Bhagya
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 1:03 am: |
|
|
असं कसं म्हणतोस.....!
असं कसं म्हणतोस की
तुझ्या माझ्यात काही नव्हतं
माझ्या कुवतीतलं सगळं जग
तुलाच तर अर्पिलं होतं
मी सावळ्या रात्रीचं का होईना,
तुझ्या घरावर पांघरूण घातलं होतं
आणि शरीरावर असंख्य चांदण्या
गोंदवण्याचं दु:ख्ख आनंदाने भोगलं होतं
सोसाट्याच्या पावसात आपल्या
घरकुलाचं छत जेव्हा गळत होतं
विटक्या, जीर्ण शीर्ण का असेना
पदराचं ठिगळ लावलं होतं
मान्य आहे, तुझ्यासारख्याला
हे करणं न करणं एकच होतं
अरे पण वळचणीतून ठिबकलेलं
माझंच तर मूक आयुष्य होतं!
|
Milya
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 3:51 am: |
|
|
प्रसाद : अतिशय सुरेख... अरे बाबा पण दोन कवितांमध्ये इतकी गॅप घेउ नकोस. कुठे होतास इतके दिवस?
|
Devdattag
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 3:58 am: |
|
|
Too good Prasad..
आता ज्यान्च्याकडून कवितेचि दीक्षा घ्यायला लागणार आहे त्यांची लिस्ट वाढतेय..
वैभव.. सारंग..प्रसाद..मिल्या.. बापू..पमा..जास्वंद....
|
Gs1
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 4:13 am: |
|
|
p`saadÊ kivata AavaDlaI. AMtmau-K krNaara ivaYaya
|
प्रसाद कविता खुपच जबरदस्त यार !
|
कौतुकाबद्दल मनापासून आभार दोस्तांनो !
|
Bee
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 9:52 am: |
|
|
मनातल्या उन्हात अरे कुठे हरवलास इतक्यात मुळीच दिसत नाहीस.. welcome back!!!!!
प्रसाद, मला कवितेचा climax आवडला.
भाग्य, छान! गद्याकडेपण लक्ष दे जरा..
|
पहिल कडव आवडल भाग्य......
छान आहे..
|
Dineshvs
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 11:31 am: |
|
|
प्रसाद खुप छान कविता आहे हि.
तुम्ही लोक तर प्रो आहातच, पण आमच्या बहिणाबाई भाग्यश्रीने पण छान लिहुन ठेवलय कि. गपचुप ईथे लिहुन ठेवलं. माझ्या नजरेतुन सुटेल असं वाटलं का गं ?
कविंची एक नवीन पिढी ऊदयाला येतेय ईथे.
|
Moodi
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 5:24 pm: |
|
|
खुप जणाना प्रश्न पडलाय गझल म्हणजे काय तर इथे बघा.
नेमस्तक जर ही माहिती इथे योग्य नाही वाटली तर योग्य त्या ठिकाणी हलवावी ही विनंती.
http://www.esakal.com/today/yuv_nivadak15.html
|
Chinnu
| |
| | Wednesday, January 04, 2006 - 5:46 pm: |
|
|
प्रसाद, अतीसुंदर! शब्दच नाहीत माझ्याकडेही! भाग्या, छान लिहीलिस हो.. अशीच लिहीत रहा.
|
प्रसाद ... फ़ारच सुंदर ....
भाग्यश्री ... मला आवडली तुमची कविता ... " सावळ्या रात्रीचं का होइना ... " कडव्यात अर्पणाचा high point सापडला
|
गूज
नकोच कुठले तरंग मनी
नको वाहणे रक्तातून काही;
आता कुठे सुकू लागली
पानावरची हळवी शाई
नकोच थरथर ओठान्ची
अल्लड पापणीची लवलव;
आता कुठे थबकून उभी
आडोश्याला कवळी दंव
नको नको ते ऊन्हं कवडसे
सुसाट वारा... थबकलेला;
वेढून अवघ्या तना मनाला
आता होता... आता गेला...
कोण? कधी? का? अन हे केव्हा?
घडले ते सारेच खरे;
'हो..तो माझा अन मी त्याची'
एवढेच मज कळते रे
|
सुंदर कविता ... आता कुठे सुकू लागली ... सुरेख
|
Sarang23
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 3:11 am: |
|
|
वा... गुज कहर आहे. खुप सुंदर... कुसुमाग्रजांची आठवण झाली.
|
Sarang23
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 4:07 am: |
|
|
काठ
उंच शीडांच्या होडीला
अवखळ वारा जोडीला
मोह नको अनिवार तुला
सुगंधवेड्या रानफुला
हलके हलके भूल चढे
तारुण्यावर प्रेम जडे
घालवले क्षण भांडत काही
साठवले कण सांडत काही
टपोर डाळींबाचे दाणे
जाळीतील करवंदी गाणे
साठवले कण भांडत काही
घालवले क्षण सांडत काही
वाटेवरती बकुळफुलाच्या
इवल्या हाती मुला मुलाच्या
घालवले कण भांडण नाही
साठवले क्षण सांडण नाही
गोड मनाचा हलका स्पर्श
जीवनात ये नुस्ता हर्ष
सारंग
|
Shyamli
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 7:01 am: |
|
|
एक नविन विशय,
सुन्दर स्वप्नात होति ती बाला
तीचा हो हुन्डाबळि झाला
स्त्रीधनच आज नीधन झाले
सासुरवासहि होऊ लागले
आण म्हणोनि रक्कम रोख
तुमचा आमचा हिशेब चोख
जमला नाही सौदा
आयुश्याचा झाला चोथा
सम्पलि ती कोमला
तीचा हो हुन्डाबळी झाला
|
Paragkan
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 10:25 am: |
|
|
वाह सुमती .... खासच!
|
Pama
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 11:18 am: |
|
|
प्रसाद, भाग्या, सुमती, सारंग... सगळ्यांच्या कविता फार आवडल्या. खूप छान लिहिलय सगळ्यांनीच!!
श्यामली, विषय चांगला आहे.
|
सरडा
मी तुझ्या विश्वात येवून सांग ना रे काय केले
रंगलो तितक्याच रंगी , रंग तू जितके दिलेले
का मला जमलेच नाही लांघणे माझेच अंगण
का बरे थिजलो असा मी लागता माझेच कुंपण
पाहिले मजला जगाने रंग केवळ बदलताना
ऐकले नाही तयांनी मूक मी आक्रंदताना
हे खरे तुजलाच ठावे नाही सहजी शक्य रे
जीव वाचावा म्हणूनी केवढाले यत्न ते
ही कशी तू निर्मिलेली " फ़ार हळवी " माणसे ?
रंग त्यांचे क्रूर इतके .. हा रडे तर तो हसे
पत्थरे हातात घेवून ठाव घ्याया थांबलेले
खेळुनी माझ्या जीवाशी ते किती आनंदलेले
अंतरी भय दाटलेले अन उरी आकांत होता
थांबलो सोडून आशा .. कुंपणाचा शाप होता
वाटले तुटणार आता जीवनाचा दोर हा
संपला रंगीन माझा रंगण्याचा खेळ हा
लागला नाही परंतू नेम मजला एकही
खेळ हा आहे तुझा .. जाणले मी तत्क्षणी
मारणारे ते ही सारे भोगणारे शाप होते
शेवटी सरडेच होते .. कुंपणाच्या आत होते
वैभव !!!
|
Chinnu
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 3:12 pm: |
|
|
कुंपणातले सरडे.. फ़ार गहिरा अर्थ आहे, वैभवा!
श्यामली, लिहीत रहा..
सारंग मला तुमचे साठवलेले कण आवडलेत. फ़ार सुंदर कविता!
सुमती हळवी शाई भावुन गेली बघ.
|
Bhagya
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 6:28 pm: |
|
|
बाप रे!! इतक्या जणांना माझी कविता आवडली!!!
वैभव, 'तुम्ही' म्हणू नकोस रे. तू आणि पमा सारख्या दिग्गजांनी वाखाणलं, यातच सारं आलं.
|
वैभव...प्रत्येक कविता लिहिलेल्या दिवशीच्या रात्री लागणारी झोप खूप समाधानाची असेल ना तुझी?
भावना सगळ्यान्च्या तितक्याच तिव्र असतात म्हणुन तर इतकी भरभरून दाद मिळते इथे... भावनेच्या पाकळ्या घेऊन शब्द बनुन येणारं मोगर्‍याचं प्रत्येक फ़ूल मग असं दरवळत रहातं... निसर्गाला मोगरा जन्माला घातल्यावर सृजनाचा जितका आनंद झाला असेल तितकाच तू प्रत्येक कवितेतून मिळवतोस ह्याचं खूप कौतुक वाटतं...
|
Sarang23
| |
| | Thursday, January 05, 2006 - 10:43 pm: |
|
|
सरडा!!!!!!!!
|
