|
Mbhure
| |
| Friday, April 29, 2005 - 4:35 pm: |
|
|
Aaja p`qamaca ha BB baiGatlaa. Cana Aaho f> qaÜDa svaOr Anauvaad naahI ka caalaNaar. ]daÁ spMdnao eovajaI hurhur ro tuJyaa najarosa zrlaoÊ p`oma krNyaa pa~ maI manaIcaI hurhur qaaMba AataÊ gaazlao kI saaQya maI malaa kahI gaaNyaatlao Xabda kLlao. ]<ama
|
Nvgole
| |
| Saturday, April 30, 2005 - 3:29 pm: |
|
|
Bauro saahobaÊ p`itsaadaKatr Qanyavaad² tumhI mhNata tsao qaaMba manaIcao hurhurI tUÊ saaQya majasaI gavasalao AsaohI hÜ} Xakola.
|
Nvgole
| |
| Friday, July 29, 2005 - 4:25 pm: |
|
|
-------------------------------------------- -------------------------------------------- --------------------------------------------
|
Nvgole
| |
| Thursday, January 26, 2006 - 11:45 am: |
|
|
हमे तो लूट लिया मूळ हिंदी कव्वाली: शिवान रिझवी, संगीत: बुलो सी. रानी गायक: इस्माईल आझाद कव्वाल आणि साथिदार चित्रपट: अल हिलाल हमे तो लूट लिया, मिल के हुस्न वालों ने । काले काले बालों ने, गोरे गोरे गालों ने ।। धृ ।। नजर में शोखियाँ और बचपना शरारत में । अदाए देख के हम फंस गए मोहब्बत में ।। हम अपनी जान से जाएंगे जिनकी उल्फत में । यकीन है कि न आएंगे वो ही मैयत में ।। खुदा सवाल करेगा अगर कयामत में। तो हम भी कह देंगे हम लुट गए शराफत में ।। १ ।। वहीं वहीं पे कयामत हो वो जिधर जाए । झुकी झुकी हुई नजरों से काम कर जाए ।। तडपता छोड दे रस्ते में और गुजर जाए । सितम तो ये है कि दिल ले ले और मुकर जाए ।। समझ में कुछ नही आता कि हम किधर जाए । यही इरादा है ये कह के हम तो मर जाए ।। २ ।। वफा के नाम पे मारा है बेवफाओं ने । कि दम भी हम को न लेने दिया जफाओं ने ।। खुदा भुला दिया इन हुस्न के खुदाओं ने । मिटा के छोड दिया इश्क की खताओं ने ।। उडाए होश कभी जुल्फ की हवाओं ने । हया-ए-नाज ने लूटा, कभी अदाओं ने ।। ३ ।। हजारो लुट गए नजरों के इक इशारे पर । हजारो बह गए तूफान बन के धारे पर ।। न इनके वादों का कुछ ठीक है न बातों का । फसाना होता है इनका हजार रातों का ।। बहुत हसी है वैसे तो भोलपन इनका । भरा हुआ है मगर जहर से बदन इनका ।। ये जिसको काट ले पानी वो पी नही सकता । दवा तो क्या है दुआ से भी जी नहीं सकता ।। इन्ही के मारे हुए हम भी है जमाने में । है चार लफ्ज मोहब्बत के इस फसाने में ।। ४ ।। जमाना इनको समझता है नेकवार मासूम । मगर ये कहते हैं क्या है किसीको क्या मालूम ।। इन्हे न तीर न तलवार की जरूरत है । शिकार करने को काफी निगाहें उल्फत हैं ।। हसीन चाल से दिल पायमाल करते हैं । नजर से करते हैं बातें, कमाल करते हैं ।। हर एक बात में मतलब हजार होते हैं । ये सीधे-सादे बडे होशियार होते हैं ।। खुदा बचाए हसीनों की तेज चालों से । पडे किसी का भी पाला न हुस्न वालों से ।। ५ ।। हुस्न वालों में मोहब्बत की कमी होती है । चाहने वालों की तकदीर बुरी होती है ।। इनकी बातों में बनावट ही बनावट देखी । शर्म आँखों में, निगाहों में लगावट देखी ।। आग पहले तो मोहब्बत की लगा देते हैं । अपनी रुख्सार का दीवाना बना देते हैं ।। दोस्ती कर के फिर अंजान नजर आते हैं । सच तो ये है कि बेईमान नजर आते हैं ।। मौत से कम नहीं दुनिया में मोहब्बत इनकी । जिंदगी होती हैं बरबाद, बदौलत इनकी ।। दिन बहारों के गुजरते हैं मगर मर-मर के । लुट गए हम तो हसीनों पे भरोसा कर के ।। ६ ।। ------------------------------------------------- मिळून खलास केले मिळून खलास केले आम्हास, रूपबालांनी । काळ्या काळ्या केसांनी, गोऱ्या गोऱ्या गालांनी ।।धृ ।। वीज नजरेत, पोरकटपणा खोड्यांत असे । बघून लकबी त्या, प्रेमी पुरूष सहज फसे ।। आम्ही जीवही द्यावा कहाण्यांवर ज्यांच्या । श्रद्धांजलीही मेल्यावर न त्या देतील आम्हा ।। ईश्वर आम्हाला विचारेल जरी कल्पांती । आम्ही म्हणू की गेलो नागविले सभ्यपणे ।। १ ।। जिथे जिथे जाती त्या तिथे कहर घडे । खाल-नजरांनी कमालीची करामतही घडे ।। वाटेतच आसुसला सोडून त्या निघून जाती । गुन्हा असा की हृदय घेऊनी निघून जाती ।। कळत मुळी नसे, आम्ही कुठे आता जावे । असेच वाटे की हे कथून जीवित संपवावे ।। २ ।। प्रेमाच्या नावे निष्ठुरांनी घात केला त्या । की श्वासही न कठोरांनी घेऊ दिला त्या ।। विसर देवांचाही पाडीला रूपदेवींनी । की नामशेष केले अपराधांनी प्रेमाच्या ।। कधी बेहोष केले केशसुगंधांनी आणि । भुरळ पाडली लकबींची, कधी प्रेमाची ।। ३ ।। हजार खपले नयनांच्या कटाक्षांवर ह्या । हजार वाहिले वादळ बनून ओघाने ।। ह्यांच्या वचनांचे खरे नाही न बोलांचेही । प्रतारण होते खरे, ते हजार रात्रींचे ।। भोळेपणाची ह्यांच्या भुरळ सगळ्यांना पडे । मात्र भरलेले शरीरात सर्व विष असे ।। ह्या ज्याला दंशती तो पाणीही मागू न शके । औषधच काय, प्रार्थनाही न उपयोगी पडे ।। ह्या साऱ्यांचे पाहा सावज झालो आम्ही । प्रेमाच्या अडीच अक्षरांची ही किमया सारी ।। ४ ।। जग समझते सच्च्या नि निरागस ह्यांना । परी ह्या म्हणती काय ते कुणा नसे ठाऊक ।। ह्यांना न गरज मुळी तीर तरवारींची कधी । शिकारीसाठी नयनांचे कटाक्षच पुरती ।। कटाक्ष तीरसे सोडूनी कमाल ह्या करती । हृदये पायतळी चाल तुडविते ह्यांची ।। यांच्या बोलण्याचे अर्थच हजार निघती आणि । वाटती साध्या तरी चलाख ह्या असती ।। देवच सुंदरींच्या वाचवो ह्या चालींपासून । होवो सामना कुणाचाही न कधी ह्यांच्याशी ।। ५ ।। रूपवतींत प्रेम नेहमी असतेच कमी । दैवे चाहत्यांची असती न सदा धार्जिणी ।। यांच्या बोलात खोटे, नि लटके सारे । लाजत्या नयनी लोभसशी ओढ ती असते ।। आस प्रेमाची प्रथम लावूनी देती ह्या मनी । वेड रूपाचेही लावूनी देती ह्या मनी ।। मैत्री साधून पुन्हा, वागती अनोळखी ह्या । मला अप्रामाणिकच खऱ्या दिसती ह्या ।। मृत्युहून मुळी न कमी प्रेम ह्यांचे जगी असते । जीवन बरबादही ह्यांचेमुळेची ना होते ।। बहरण्याचे दिवस सरती, तेही मरत-मरत । संपलो आम्ही तर युवतींचा ह्या विश्वास करत ।। ६ ।। मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००५१२२२
|
Aschig
| |
| Monday, April 17, 2006 - 8:17 pm: |
|
|
|
mast re aschig!! aavdalee mala.
|
Nvgole
| |
| Friday, June 16, 2006 - 5:48 am: |
|
|
ऐ फुलों की रानी मूळ हिंदी गीत: हसरत जयपुरी, संगीत: शंकर जयकिसन, गायक: महंमद रफी चित्रपट: आरजू, भूमिका: राजेंद्रकुमार, साधना, फिरोझखान ऐ फुलों की रानी, बहारों की मलिका | तेरा मुस्कुराना, गजब हो गया || न दिल होश में है, न हम होश में हैं | नजर का मिलाना गजब हो गया || धृ || तेरे होठ क्या हैं, गुलाबी कंवल हैं | ये दो पत्तियाँ प्यार की इक गजल है || वो नाजुक लबों से, मुहब्बत की बातें | हमीं को सुनाना, गजब हो गया || १ || कभी खुल के मिलना, कभी खुद झिझकना | कभी रास्तों पे बहकना, मचलना || ये पलकों की चिलमन, उठाकर गिराना | गिराकर उठाना गजब हो गया || २ || फ़िजाओं में ठंडक, घटा भर जवानी | तेरे गेसुओं की, बडी मेहेरबानी || हर एक पेंच में सैंकडो मैकदे हैं | तेरा लडखडाना गजब हो गया || ३ || ए सुमनांचे राणी ए सुमनांचे राणी, बहरदार कलिके | तुझे स्मितहास्य, कहर जाहले || न मन शुद्धीवर, मीही सावध नसे अन् | दृष्टिक्षेपांचे मिलन, कहर जाहले || धृ || तुझे ओठ जणू, पद्म कोमल गुलाबी | ह्या दो पाकळ्या, प्रेमकविता जणू त्या || आणि त्या पाकळ्यांनी, तव स्नेहार्द्र गूज | मला सांगणे हे, कहर जाहले || १ || कधी मुक्त मिलन, कधी ते बावरणे | कधी चालतांना, भटकणे, उसळणे || हे भुवयांची महिरप, चढवून उतरणे | उतरून चढविणे, कहर जाहले || २ || ही थंडी हवेतील, ही वयातील रात्र | तुझ्या कुंतलांची, कृपा केवढी ही || प्रत्येक बट जणू, शत गंधकोशी | तुझे धुंद होणे, कहर जाहले || ३ || मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००६०६१६
|
ग्रेट ग्रेट गोळे बुवा तोहार कोइ जवाब नाही बिटवा....
|
Nvgole
| |
| Monday, June 19, 2006 - 5:36 am: |
|
|
जिंदगी मौत ना बन जाए मूळ हिंदी गीत: जावेद अख्तर, संगीत: जतीन-ललित गायक सोनू निगम आणि रूपकुमार राठोड, चित्रपट: सरफरोश जिंदगी मौत ना बन जाए, सम्हालो यारों | खो रहा चैनो अमन, मुष्किलों में है वतन || सरफरोशी की शमा, दिल में जला लो यारो | जिंगगी मौत ना बन जाए, सम्हालो यारों || धृ || इक तरफ प्यार है, चाहत है, वफादारी है | इक तरफ देश में धोका है, गद्दारी है || बस्तियाँ सहमी हुई, सहमा चमन सारा है | गम में क्यों डुबा हुआ, आज सपना सारा है || आग पानी की जगह, अग्र जो बरसाएंगे | लहलहाते हुए, खेत झुलस जाएंगे || खो रहा चैनो अमन, मुष्किलों में है वतन | सरफरोशी की शमा, दिल में जला लो यारों || १ || चंद सिक्कों के लिये, तुम ना करो काम बुरा | हर बुराई का सदा, होता है अंजाम बुरा || जुर्मवालों की कहाँ, उम्र बडी होती है | उनकी राहों में सदा, मौत खडी होती है || जुर्म करने से, सदा जुर्म ही हासिल होगा | जो न सच बात कहे, वो कोई बुझदिल होगा || सरफरोशों ने, लहु दे के जिसे सिंचा है | ऐसे गुलशन को उजडने से बचा लो यारों || २ || सांभाळा जीवना, मृत्यूपंथ ना धरू द्या सांभाळा जीवना, मृत्यूपंथ ना धरू द्या | हरपते आहे शांती, देश संकटात आहे || प्राण देशास्तव, देण्याची भावना रुजवा | सांभाळा जीवना, मृत्यूपंथ ना धरू द्या || धृ || एकीकडे प्रेम आहे, आवडही, निष्ठाही आहे | दुसरीकडे देशातच धोका आणि फितुरीही आहे || वस्त्या भयभीत आणि देशही भयग्रस्त आहे | स्वप्ने सारीच जनू दु:खपूर्ण शोककथा || शिंपती पाणी ना, ते वर्षती अग्नीच जेव्हा | शेते मौजेने विहरणारी होती ध्वस्त तेव्हा || हरपते आहे शांती, देश संकटात आहे | प्राण देशास्तव, देण्याची भावना रुजवा || १ || कामे वाईट, नका पत्करू पैशाकरीता | वाईटच शेवटही, हरेक वाईटाचा असे || जुल्मी लोकांचीही, का जीवने मोठी असती | त्यांच्या मार्गीही सदा, यमदूत उभेची असती || जुलुम केल्याने सदा, जुलुमची पदरी पडतो | सत्य न बोले जो तो, नक्की घाबरट असतो || देशभक्तांनी, रक्त शिंपून, फुलविली जी ती | उपवने ना, कदापीही उजाडू द्या हो || २ || मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००६०६१९
|
Jo_suhas5
| |
| Wednesday, June 21, 2006 - 10:54 am: |
|
|
va Gole saheb tumchi kharach kamal aahe.mi Rajan joshi cha bhau nahi.marathi anuvad khupach sunder aahet,tumhala manle buva aapan,gr8,ashach kavita bb var pathvat raha,dhanyavad
|
Jo_s
| |
| Friday, June 23, 2006 - 4:21 am: |
|
|
गोळे काका , किती अनूवाद, दम लागला वाचताना, छानच लिहीलय
|
Nvgole
| |
| Friday, June 23, 2006 - 4:38 am: |
|
|
धन्यवाद सुहास. सुधीर जरा दमानी घे. तिकडे मनोगतावर गेलास तर आणखीही आहेत. प्रतिसादाखातर धन्यवाद.
|
Nvgole
| |
| Wednesday, July 12, 2006 - 5:48 am: |
|
|
मैं जिंदगी का साथ निभाता चला गया! मूळ हिंदी गीतः साहिर लुधियानवी संगीतः जयदेव गायकः रफी चित्रपटः हम दोनो भूमिकाः देवानंद,नंदा मैं जिंदगी का साथ निभाता चला गया । हर फिक्र को धुँए में उडाता चला गया ॥ ध्रु ॥ बरबादियों का सोग मनाना फिजुल था । बरबादियों का जश्न मनाता चला गया ॥ १ ॥ जो मिल गया उसी को मुकद्दर समझ लिया । जो खो गया मैं उसको भुलाता चला गया ॥ २ ॥ गम और खुशी में फर्क न महसूस हो जहाँ । मैं दिल को उसी मकाम पे लाता चला गया ॥ ३ ॥ सोबत मी जीवनाची पुढे करीत चाललो! सोबत मी जीवनाची पुढे करीत चाललो । हर काळजीस धुरात मी मिळवित चाललो ॥ ध्रु ॥ मी शोक विनाशाचा करणे होते व्यर्थची । मी मोद विनाशाचा करीत व्यक्त चाललो ॥ १ ॥ जे लाभले हातात त्यास नशीब मानले । ना लाभले,स्मृतीतुनी मी,त्यास मिटविले ॥ २ ॥ सुखदुःखभेद मुळी न मला जाणवे जिथे । मी तिथे मनास सतत नेत चाललो ॥ ३ ॥ मराठी अनुवादः नरेंद्र गोळे २००६०७१२
|
बल्ले बल्ले नरिन्दरजी.... ......
|
Nvgole
| |
| Wednesday, July 12, 2006 - 4:35 pm: |
|
|
धन्यवाद रोबिनहूड! इथे फारच कमी लोक फिरकतात. तेव्हा संत सज्जन येती घरा तोची दिवाळीदसरा असतो इथे!
|
Bee
| |
| Thursday, July 13, 2006 - 6:32 am: |
|
|
Aschig- मला मुळ कविता वाचावयास मिळेल का तुम्ही केलेला अनुवाद खूप छान आहे..
|
mast gole.. .. .. chan aahe anuvaad
|
Nvgole
| |
| Thursday, July 13, 2006 - 11:41 am: |
|
|
dhanyavaad lopamudraa. paNa kuThalaa?
|
sagalech naa .. aani haa mai jindagikaa he tar gaanech khup aavadate aahe maajhe..
|
Nvgole
| |
| Wednesday, August 16, 2006 - 2:02 am: |
|
|
जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात मूळ हिंदी गीत: साहिर लुधियानवी संगीत: रोशन गायक: रफी, रफी व लता चित्रपट: बरसात की रात भूमिका: मधुबाला, भारतभूषण, निम्मी जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात एक अन्जान हसीना से मुलाकात की रात धृ हाय वो रेशमी जुल्फों से बरसता पानी फुल से गालों पे रुकने को तरसता पानी दिल में तुफान उठाते हुए हालात की रात जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात डर के बिजली से अचानक वि लिपटना उसका और फिर शर्म से बलखा के सिमटना उसका कभी देखी न सुनी ऐसी तिलिस्मात की रात जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात सुर्ख आँचल को दबाकर जो निचोडा उसने दिल पे जलता हुआ एक तीर सा छोडा उसने आग पानी में लगाते हुए जजबात की रात जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात मेरे नग्मों में जो बसती है वो तस्वीर थी वो नौजवानी के हसीं ख्वाब की ताबीर थी वो आसमानों से उतर आई थी जो बात की रात जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात लता: जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात एक अन्जान मुसाफिर से मुलाकात की रात दिल ने जब प्यार के रंगीन फसाने छेडे आँखों आँखों ने वफाओं के तराने छेडे सोंच में डूब गई आज वहीं नग्मात की रात जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात रफी: रूठनेवाली मेरी बात पें मायूस ना हो बहके बहके से खयालात पें मायूस नाहो खत्म होगी ना कभी तेरे मेरे साथ की रात जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात अनोळखीशा सुंदरीच्या प्रथम भेटीची रात धृ हाय ते रेशमी केसांतून बरसते पाणी फुलशा गाली विहरण्याला हरखते पाणी अंतरी वादळे उठवणार्या वास्तवाची ती रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात भिऊन विजेला, अचानक ते बिलगणे तीचे आणि लाजेने चूर होऊन लोपणे तीचे कधी न देखिली, न ऐकलीशी जादूभरी रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात लाल पदराला, आवरून पिळले जे तिने हृदयी जळता जणू एक तीर सोडलेला तिने आग पाण्यात लावणार्या भावनांची ती रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात वसते गीतात जी, माझ्या ती तस्वीर असे ती तरुणपणीच्या धुंद स्वप्नांतली सुंदरी ही ती आसमानातून उतरलेल्या हितगूजाची ती रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात लता: जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात अनोळखीशा प्रवाशाच्या प्रथम भेटीची रात धृ हाय ज्या रात्री ह्या हृदयाने धडकणे शिकले अंतरी भावनाबहराने भडकणे शिकले माझ्या दैवातच उमटलेल्या भाग्यरेखेची रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात जेव्हा हृदयाने सप्तरंगी प्रेम आलापिले नयन नयनांशी प्रेमगूज आळवू गेले त्याच गीतांची, विचारांत बुडालेलीशी रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात रफी: रुसून गोष्टींनी, माझ्या, तू नको होऊ निराश नाही नाही त्या विचारांनी नको होऊ निराश कधी न संपेल आपल्या ह्या संगतीची ही रात जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००६०८१५
|
|
|