कर्मक

इंदिरा संत यांची एक कविता आम्हाला अभ्यासाला होती. त्यात त्यांनी फणसच्या झाडाला, लेकुरवाळा
असा शब्द वापरला आहे. मे महिन्यात फणसाच्या एखाद्या झाडाकडे बघितल्यास, हि उपमा अगदी
पटतेच.
निवृत्ती हा खांद्यावरी, चोखामेळा बरोबरी, पुढे चाले ज्ञानेश्वर, मागे मुक्ताई सुंदर, असे ध्यान असते, त्या झाडाचे.
फळे म्हणजे आपल्या डोक्यात एक साधारण कल्पना असते. फ़ांद्यांच्या टोकाला आधी मस्त मोहोर
वा फुले येणार. मग आधी छोटी फ़ळ, दिसामाजी ती वाढत जाणार. मग हळूच एक दिवशी, पिकून
पिवळी वा लाल वगैरे होणार. फणसाच्या बाबतीत, या पायर्‍या कधी लक्षातच येत नाहीत.