कथामालीका

"वत्सला ताई, शांताला खूप त्रास दिलाय त्यांनी आन ती पूर्णपणे त्यांच्या हातातलं ख्येलन झाली हुती, आन मलाबी लै तरास दिला...ताई...ताई.."तो आवाज दूर गेला. वत्सल मागे वळली तशी एक झुळूक सूळकन बेडरूमच्या बाहेर गेली. ती गोदा, तिचा आत्मा होता. ती बरच काही सांगण्याचा प्रयत्न करत होती. पण तिला मर्यादा होत्या. हतबल होती...वत्सलने अंदाज लावला.पण आपला मोर्चा शांताकडे वळवला.
'शांता, तू अशी परत भाईर कशी आलीस? तू तर उद्या ईनार हुतीस न्हवं?"