Submitted by nikhilmkhaire on 18 September, 2008 - 09:11
आठवांचा शाप बाधे
घाव कंठ भेदणारा...
उरफाड्या अन् उमाळा
श्वास खोल कोंडणारा...
न कोणी आशा मनाशी
नच् भास कोणी भावणारा...
दुर्लक्षिताचे जिणे असे...
मी दुर्लक्ष सारे वेधणारा...
भाळावरच्या रेषांमागे
मी वाट माझी मांडणारा...
वाहत्या मदिरेत मग
मी क्षुद्र होऊन वाहणारा...
..
निखिल.
गुलमोहर:
शेअर करा
छान
छान मांडलीय व्यथा. मस्त.
भाळावरच्या रेषांमागे मी वाट
भाळावरच्या रेषांमागे
मी वाट माझी मांडणारा...
वाहत्या मदिरेत मग
मी क्षुद्र होऊन वाहणारा
!!!
ही तुमच्या इतर कवितांइतकी सहज नाही वाटली.
!
!