शब्दवेध व शब्दरंग (३)

अच्छा.
गे संबोधन माहिती आहे.

अंत्य अकार पूर्ण उच्चारण्यासाठी दर वेळी अनुस्वार लागत नाही. अनुस्वार कुठे लागतो याचे काही नियम आहेत - बहुधा यास्मिन शेख यांच्याच एका लेखात मी ते वाचले होते. अगंअग>> चांगली सुधारणा सुचवलीत. मीही इतकी वर्षं अगं असं लिहीत होतो.

अंत्य अकार पूर्ण उच्चारण्यासाठी दर वेळी अनुस्वार लागत नाही.>> याची इतर काही उदाहरणे कोणती?

हो की.
संबोधन असायलाच हवे असे नाही. दोन्ही उदाहरणे बरोबर वाटतात.

विद्युतभार दर्शविताना धन आणि ऋण हे देखील यात मोडतील.
-----
ह शेवटी असेल तरी नेहमीच पूर्ण उच्चारला जातो.
तह, सह, दाह, प्रवाह.

आनंद
बक
अर्थ
संथ
संत
व

काखेला कळसा झाला माझा.

गे = संबोधन ( जाईन गे माये तया पंढरपुरा ) >> दे मला गे चंद्रिके प्रीती तुझी आठवलं नाही का कोणाला

कोकणीत आदरार्थी संबोधन म्हणून गे आणि एरवी गो वापरतात . लहानपणी आम्ही भावंडांनी यात बराच घोळ घातलेला आहे

मानव

Go! Go!! म्हणाला असेल.

“अगं” हे अग असावे नव्हते माहित.

पुलं मात्र नेहेमीच खटकायचे

Go! Go!! म्हणाला असेल.….

वारसाहक्काच्या मराठी नोंदीमधे दोन शब्दांनी ल़क्ष वेधून घेतले.

अवलाद (औलाद) = पुत्रवंश, मुलाचा वंश

अफलाद - मुलीचा वंश, कन्यावंश

मराठीत बाहेरून आलेले शब्द आहेत हे उघड आहे. अर्थात् हे शासकीय मराठीत, ते ही खूप जुने. आता वापरात असेल असे वाटत नाही.

अवलाद, औलाद शब्द माहीत होता -
औलाद वालों फूलो फलो वगैरे
परंतु "अफलाद" पहिल्यांदाच वाचला आणि मुलगे, मुली ह्यांच्या साठी वेगवेगळे शब्द आहेत हे माहीत नव्हते. औलाद म्हणजे संतती असे वाटायचे.

काही जागी अफलाद ऐवजी “अहफाद” दिसते. त्याची संगती मात्र सहज लागते कारण फारसीत हफाद/ हाफिद =जावई.

पोलक्याला टिचकीभर माया?

पोटावर टिचक्या मारा !
पोटिमा.

पोट झाकेल एवढे पोलके होते द पां खांबेटेंच्या काळात?

फक्त एकच मारायची आहे तर

केलेल्या दिर्घरूपावरून तरी द पां वाटले.
पण असतीलही वेगळे, मला नावे एवढी माहीत नसतात.

ते खरे म्हणजे द पां च असेल, पण एकाक्षरी शब्दकोश आहे ना..
म्हणून द. प. केले असेल!

पण एकाक्षरी शब्दकोश आहे ना.. म्हणून द. प. केले असेल! >> पुलंच्या पौष्टिक जीवनात पाकिटावर नीट शिक्का नसल्यामुळे झालेला घोळ - तेव्हा हपिसातले मास्तर 'गुलाबी पाकीट आहे म्हणून हलकेच उमटवला असेल' म्हणतात त्याची आठवण झाली.