लेखन उपक्रम 2 - सावधान इंडिया ! ! - A M I T

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचं लक्ष तिच्याकडं गेलं.
प्लॅटफॉर्मवर तोबा वर्दळ होती. कुणी तिच्याकडे ढुंकून बघत नव्हतं. जो तो आपल्याच तंद्रीत!

त्याने तिच्यासारख्या छपन्न पाहिल्या होत्या.

ती तिकडे प्लॅटफ़ॉर्मच्या कोनाड्यात एकटीच बेफिकीर उभी. त्याने तिच्या आसपास नजर फिरवली. कुणी तिच्या सोबतीला नव्हतं. कुठून आली होती? कुठे जाणार होती? याची कुणालाही कसली कल्पना नव्हती.

तास उलटला. ती अजूनही तिथंच ढिम्म बेफिकीर!

जवळ जाऊन तिला स्पर्श करावा आणि आपण अल्लद कापरासारखं विरून जावं, अशा कल्पना लोकलसारख्या दोनेक मिनिटांच्या अंतराने वारंवार मनात येत होत्या.

... शेवटी स्टेशन मास्तर ऑफिस गाठलं आणि त्या बेवारशी, संशयास्पद बॅगची माहिती त्यांना दिली.