दर शुक्रवारी- मराठी चित्रपट

वजनदार
फॅमिली कट्टा

हे खालीले मूवी कधी रेलीज होतायत?

भय
करार
बघतोस काय मुजरा कर
झाला बोभाटा

& जरा हटके पाहिला. मला शिवानी रांगोळे ह्या फिल्म मधे जास्त आवडली तिच्या आत्ताच्या सिरीयल पेक्षा.

मी आजच टीवी वर बघितलं मंगेश देसाई आणि विद्या बालनचा एक अलबेला नावाचा सिनेमा कुठे तरी बंद ठेवलाय. खूप वाईट दिवस आले आहेत मराठी चित्रपटांना!!> >> 'एक अलबेला' सिनेमा जर्मनीत हॅनोव्हरला गणेशोत्सवानिमित्त इथल्या इंडियन असोसिएशनतसर्फे दाखवण्यात आला.. त्याच्याविषयी माबोवर काही आहे का? हे शोधतांना ह्या धाग्याच्या पहिल्या पानावर , ह्या प्रतिसादावर येऊन पोहोचले. इतका सुंदर सिनेमा भारतात बंद केला गेला, हे वाचून खूप वाईट वाटलं.. तरीच मला इकडे दाखवेपर्यंत ह्या सिनेमाबद्दल काहीच माहिती नव्हती.. आला कधी आणि गेला कधी...

भगवान दादा ह्या मराठी माणसाने स्वतःच्या कर्तृत्वाच्या जोरावर मुंबईत हिंदी सिनेसृष्टीत आपलं स्थान टिकवून ठेवलं, त्यांच्या वाटेत अनेक अडथळे आले/आणले गेले, पण ते डगमगले नाहीत आणि शेवटी नशिबाने पण त्यांना कशी साथ दिली, ह्या आशयाचा हा चित्रपट आहे. मूळ अलबेला ह्या जुन्या हिंदी सिनेमाच्या निर्मितीचा प्रवास ह्यातून दाखवत भगवान दादांचे उमदे व्यक्तिमत्त्व त्यातून उलगडत जाते..

अतिशय कमर्शियल पट, सुमधुर, प्रेक्षणीय गाणी, संगीत, मूळ अलबेला चित्रपटातली प्रसिद्ध गाण्यांचं पुनर्सादरीकरण, विशेषतः शोला जो भडके, खूपच मस्त जमलंय. (नशीब, हे संपूर्ण गाणं युट्यूब वर आहे, जे मी परत परत बघितलं. जुनं आणि नव्याची तुलना करायला जुनंही सापडलं, युट्यूबवर.. ) मंगेश देसाई, विद्या बालन यांचा सहजसुंदर अभिनय, जुना काळ दाखवतांना लक्षात घेतलेले बारकावे, जुनं चित्रपट तंत्रज्ञान दाखवतांना गाडी चालवतांना ती चालवत आहेत हे आभास निर्माण करण्यासाठी गाडी हलवणारे लोक दाखवणे, मंगेश देसाईंनी एक प्रसंगात करून दाखवलेला गंमतीशीर टंग ट्विस्ट, त्यात त्यांनी दिलेला सर्वधर्मसमभावाचा संदेश (जेव्हा मुस्लिम मित्र बहिणीच्या लग्नाचं निमंत्रण द्यायला येतो आणि भगवान दादांचे मित्र त्यादिवशी गणेशोत्सवाची मिरवणूक आहे, तेंव्हा नको सांगायला लावतात आणि ते लग्नच त्या दिवशी रद्द करायला लावून त्या निमंत्रक मित्राचा अपमान करतात त्यावर भगवान दादा सांगतात, हेच तर हवंय ब्रिटिशांना, फोडा आणि राज्य करा.. आपण त्यांचा हेतू कदापि साध्य होऊ देता काम नये. मी गणपतीत पण नाचेन आणि त्या लग्नाच्या सेलिब्रेशनमध्येही..)
असे एक ना अनेक छान मनोरंजक प्रसंग आहेत ह्या चित्रपटात.
इकडच्या ऑर्गनायझर्सचे अनेक आभार, हा चित्रपट आम्हाला दाखवल्याबद्दल..

भारतात, महाराष्ट्रात हा सिनेमा नाही चालला, मुख्य म्हणजे मराठी माणसाला नाही पहावासा वाटला, त्याची जाहिरात कमी पडली, हे सगळं खूप दुर्दैवी आहे. वाईट वाटलं हे वाचून खूपच...

बरेचसे मराठी चित्रपट मुद्दामून थिएटरला जाऊन पहावेत असे नसतात. टीव्हीवर आला तर आणि वेळ असेल तर पाहू अशा कॅटेगरीतले. हिंदीतही सेमच. चावट कॉमेडी तर गेली कित्येक वर्षे बघत नाही. असल्या फालतू हिंदी सिनेमांचे रिमेकही मराठीत बनलेत.
सैराट चालल्यानंतर झी ने भाऊ कदम आणि आनंद इंगळेंना घेऊन एक सिनेमा बनवला होता. कोल्हापूर पुणे असं काहीसं. तो थेटरात आठवडा भर तरी पूर्ण होता कि नाही कुणास ठाऊक. टीव्हीवर पाहताना झी वाल्यांचा इतका राग आलेला. कसला बावळट हिरो पकडून आणलेला. हिरो हिरविण एकमेकांच्या शरीरात प्रवेश काय करतात, मधेच जंगलात काय जातात,... कसलीही स्क्रीप्ट नाही. सुचेल तसे प्रसंग.

ज्याने कुणी थेटरात पाहिला असेल तो पुन्हा कधीही मराठी सिनेमांच्या वाटेला जाणार नाही. थेटरला गेले की हजार दोन हजार सहजच जातात. फुकट येतात का हे पैसे ? त्याबरोबर आमचे तीन तास देखील. महिन्यातून चार सिनेमे पाहणारे विरळाच असतील. महिन्यातून फार फार तर एक.
कुणी सहा महिन्यातून एकदा.

सिनेमे जर आठवड्याला सहा -सात रिलीज व्हायला लागले तर कर्ज काढून पहायचे का ? बरं तेच तेच चेहरे. टीव्हीवरही तेच आणि पडद्यावरही तेच, कथानक आणि वातावरण सुद्धा अनेकदा शहरी , ते ही उच्चभ्रू, किंवा मध्यमवर्गियाला आपलेसे वाटेल असेच असते. बालक पालक किंवा रवी जाधवच्या सिनेमात चाळ दिसली बुवा.

टीव्हीवर पर्यायच नसतो. जे दिसेल तेच पहायचे (किंवा फटकून रहायचे). तर थेटरात आपल्या चॉईसचे नकोत का पहायला ? कि तुम्ही तुम्हाला आवडेल तसेच काढणार आणि आम्हाला सक्ती आहे का ?
एकेकाळी ग्रामीण सिनेमांचे जसे झाले (अती तेथे माती) तसेच अतीशहरी सिनेमांचेही होत आहे कि काय असे वाटते.

सैराट ने समाजातल्या अशा गोष्टीला हात घातला कि ... पोपट मेला आहे !

ख्वाडा (Khwada) हा अजुन एक दुर्लिक्षित चित्रपट. २०१५ मध्ये प्रदर्शित झाला होता. झी वर बघायला मिळाला.
असे वाचले होते की निर्माता कम दिग्दर्शक कम कलाकाराने खूप मेहनत आणी बरेच कर्जे , property विकुन चित्रपट काढला, परन्तु marketing बजेट नसल्याने उत्तम कथा, अभिनय बॉक्स ऑफीस ला कलेक्शन करु शकला नाही.

@किरणुद्दीन, मी पण पहिला झीचा भाऊ कदम आणि आनंद इंगळेंचा सिनेमा आणी वेळ वाया घालवला (जसे त्या दोघाना वाया घालवले ).

मराठी पिक्चर थोडी वेगळी कथा असली तर थिएटर ला जाऊन बघता येतात.पण टिपिकल शहरी मित्र मैत्रिणी गँग, यो पणा हे हिंदीत पण तिकीट काढून नाही बघत, मराठीत बघणे दूरची गोष्ट.
शिवाय ट्रेलर वरून पिक्चर बघायचा की नाही हा निर्णय घेतला जातो.पण गुलाबजाम चा ट्रेलर काय होता?पिक्चर थोडा वेगळा आहे असं कुठेतरी जाणवतं का?
सध्या सविता दामोदर परांजपे, चिचिसौका,गुलाबजाम हे पिक्चर थिएटर ला पाहिले आणि पैसे वसूल वाटले.
तुंबड ची सर्व पार्श्वभूमी मराठी आहे.त्यामुळे तो मराठी डब आला तर हिंदी ऐवजी मराठीच पाहणार.
खूप खिन्न, सामाजिक समस्याच मांडणारे पिक्चर बघण्याची हिंमत नाही राहिली.स्वतःच्या आयुष्यातले प्रॉब्लेम बरेच आहेत.आपण ज्यावर काही करू शकत नाही, नुसतं डोकं सुन्न करून बाहेर येतो असे चित्रपट कोणत्याच भाषेत पहायची हिंमत नाही राहिली.(याला शहामृगनीती म्हणता येईल.)

<<<<<माहीत नाही किती जणांना ही गोष्ट लक्ष्यात आली आहे, पण झी टॉकीज तर्फे निर्मित केलेले चित्रपट आतापर्यंत तुफान चालले आहेत.
Submitted by किरु on 10 July, 2016 - 13:20>>>>>
अतिशय अचूक निरिक्षण ....
झी वाहिनी घराघरात अखंड पाहिली जाते. त्यावर सतत Promotion चा भडिमार असतो त्यांच्या निर्मितीच्या चित्रपटांचा. नकळत सर्व घरात या चित्रपटाचे नाव पसरते... आणि हाईप वाढत जाते.. त्यमुळे या चित्रपटाचे ढोल ताशे गाजत रहातात .. आपोआपच चित्रपट पाहण्याचे बेत घरा घरात होतात ... आणि चित्रपट हातोहात प्रसिद्धी पावतो.
या उलट इतर मराठी चित्रपट बनलेले , रिलीज झालेले बहुसंख्य प्रेक्षक वर्गाला कळतही नाहीत.
इतर मराठी चित्रपटांच्या निर्मात्यांनी या प्रसिद्धी माध्यमाचा उपयोग करून घेतला तर ते चित्रपट चालण्याची शक्यता कितीतरी पटीने वाढेल !

खूप खिन्न, सामाजिक समस्याच मांडणारे पिक्चर बघण्याची हिंमत नाही राहिली.स्वतःच्या आयुष्यातले प्रॉब्लेम बरेच आहेत.आपण ज्यावर काही करू शकत नाही, नुसतं डोकं सुन्न करून बाहेर येतो असे चित्रपट कोणत्याच भाषेत पहायची हिंमत नाही राहिली.(याला शहामृगनीती म्हणता येईल.)>> अनुमोदन, अग्दीच पटलय हे.. मीही अशाच मताची आहे, मारामारी किवा समस्या वाले चित्रपट त्यामुळेच पाहत नाही.. पैसे देऊन डोक का दुखवुन घ्या अशी सरळ साधी विचारसरणी..

लहान्पणी 'चिमणी पाखर 'थेटरात पाहिला होता, का आणलत मला इथे अस आई बाबाना विचारवस वाटलेल, इतका रडका होता..

चिमणी पाखरं डोक्याला शॉट पिच्चर आहे.

मराठीत समस्या प्रधान नाटके धुव्वाधार चालली. सिनेमात समस्याच असाव्या असे नाही. सैराट मधे समस्येचे अस्तित्त्व मान्य करून करमणूक प्रधान सिनेमा दिला होता. तो ही चाललाच की. जे आहे ते मान्य न करता किंवा वर्षानुवर्षे त्याबाबत आपल्या सिनेमात काहीच दिसत नसेल आणि विशिष्ट जीवनशैलीलाच प्रमोट केले जात असेल तर इतरांनाही उबग येणारच की..

तुंबाडचा दिग्दर्शक राही बर्वे फुलवा खामकरचा सख्खा भाऊ आहे. कोल्हापूर-पुणेवाला चित्रपट टीव्हीसाठीच बनवला होता. अतिशय फालतू आहे .ख्वाडा थोडा बघितला टीव्हीवर पण संवाद काहीच समजत नव्हते. शेवटी नाद सोडून दिला.

राही बर्वे अनिल बर्वेंचा मुलगा ना?

ओह राही बर्वे मला स्त्री चे नाव वाटले होते.

हो टवणे सर, अनिल बर्वेंचा मुलगा. मुलाखत बघितली फुलवा आणि राहीची.

तुंबाड चित्रपटाचा विषय काय आहे?

तुंबलेले खोत कादंबरीवर असावा कदाचित

तुंबाड हा मराठी चित्रपट आहे का मुळात?

मराठी नसावा पण मराठी भाषेत पण येणार आहे असं ऐकलं होतं.
विषय: हॉरर
"विरासत मे मिली सभी चीजो पर दावा नही करना चाहीये"

सविता दामोदर परांजपे चांगला आहे.खूप हॉरर नाही.थोडा सटल आहे.
तुंबड चा ट्रेलर चांगला आहे.मी बघणार आहे.

<कमी पैशातल्या प्रिंट्स>

चिनूक्स... टाळी दे.

गुलाबजाम थिएटर मध्ये पहिला होता, आवडला होता . सविता दामोदर परांजपे ही पहिला, तो ही खूप आवडला. ३-४ दिवस मनात रेंगाळत राहिला . त्यातली गाणी खूप इम्पॅक्ट ठेवून गेली . I am still hooked up with "जादुगरी" song.

गुलाबजाम मीही पाहिला कालच! मलाही आवडला.

सविता दामोदर परांजपे हे नाटक पाहीलेले असल्याने सिनेमा नाही पाहिला. नाटक अजिबात आवडले नाही.

जादूगरी आणि वेल्हाळा दोन्ही गाणी परत परत ऐकायला सुंदर आहेत.