|
Arnika
| |
| Saturday, February 18, 2006 - 11:21 am: |
| 
|
आभार मायबोलीकर! श्यामली, या आठवड्यात कॉलेज ला सुट्टी आहे ना, म्हणून टाईप करण्याएवढा वेळ मिळाला... प्रसाद_शिर, सहीच, नेहमीप्रमाणे...खूप दिवसांनी वाचली तुझी कविता. तुझ्याच भाषेत... अशक्य! पमा, बापू... मस्त!!
|
भारत?... हा कोण बुवा? आर हां!!.. ईन्ड्या म्हनायचे आसल.
|
Meenu
| |
| Tuesday, February 21, 2006 - 3:31 am: |
| 
|
नको मोडूस नको मोडूस वाक तू आठव ते कष्ट जे घेतले होते जोडण्यासाठी म्हणून म्हणते विचार कर परत एकदा मोडण्याआधी माहीतीये मला अवघड आहे म्हणून तेच कर तू नको मोडूस वाक तू मोडण्यासाठी पुरे होईल एक क्षण विखरून जातील सुखद स्मृतींचे अनमोल कण कण कण विखुरलेला बघता होशील उदास तू नको मोडूस वाक तू अपमानाचे, अन्यायाचे सारे बोल माहीतीये मला लागले असतील आत खोल स्यमंतकाचे दु:ख हे जाण तू तरीसुद्धा नको मोडूस वाक तू
|
Zaad
| |
| Tuesday, February 21, 2006 - 8:21 am: |
| 
|
आभार मंडळी. निनावी, गज़ल छानच. अर्निका, शब्दांचा रुसवा दूर झाला की नाही? पमा, जिद्द मस्त आहे.
|
Zaad
| |
| Tuesday, February 21, 2006 - 8:39 am: |
| 
|
जे बिलगले मला ते तुझेच सूर होते धुके वितळताना मी लोटीले दूर होते. झाडास पालवीचे उगवणे कळाले नाही जळाले रानच जेव्हा डोळ्यांत धूर होते. स्वप्नांची रचिली माळ राउळे जशी ओळीने प्रार्थनेत संध्याकाळी रात्रीचे काहूर होते. मिठीतली ओली काया जळाली मंद गतीने नीतीने जे उधळले पापाचे खूर होते. मी एकटेपणाचे मागितले दान जेव्हा परडीत तेव्हा फुलांचे बहर चूर होते. भुलावण्या स्थळांना भुलूनही टाळले मी वळूनि पाहता मागे ते गाव दूर होते. जे घडले होते ते इतक्या सहजपणे निघताना रडूनही डोळ्यांत नूर होते... जे बिलगले मला ते तुझेच सूर होते...
|
कळाली आम्हाला तुझी ही कविता लिहीलेले शब्द, शब्द नव्हे भावनांचा पुर होते
|
Mmkarpe
| |
| Tuesday, February 21, 2006 - 9:35 am: |
| 
|
अहेवाचं लेणं' आज पुन्हा बाप दारु पिउन परतला सैतानच होता त्याच्या अंगात उतरला येताच सुरु झाली त्याची आदळआपट सावरता सावरता आईची ससेहोलपट नुकतच मिसरुड फुटलेलं पोर तापट पाहत होतं केविलवान बनुन नेभळट घेतला तरुण रक्तानं हळुहळु पेट डाफरलं पोरगं बापावर घेउन हाती सोट पाहुन लागली आईच्या काळजाला ठेच म्हनाली'याआधी करायचं होतंस मला देवाघरी पोहच' हे देवा! कसं जलमलं माझ्या पोटी हे असलं बेणं येड्या! कसही असलं तरी हेच माझं'अहेवाचं लेणं'
|
Pama
| |
| Tuesday, February 21, 2006 - 10:34 am: |
| 
|
सगळ्यांना धन्यावद. मीनू, झाड.. छान आहेत कविता.
|
meenu ......apratim kavita lihili aahes ... farch chan g mala vatat best ...........of meenu's aahe . excellent नको मोडूस
|
Mmkarpe
| |
| Wednesday, February 22, 2006 - 4:36 am: |
| 
|
आरक्षित...... मी एक तुमच्यातलाच नाही कोणी गैर धरुन असे वैर नका वागवू मला.... चालतो लावुनी तुमच्या खांद्यास खांदा विसरुनी पायरीला म्हणुनी नका रागवू मला... ईथवरचा खडतर प्रवास मुश्किलिने साधलेला तरीही आरक्षित म्हणुनी नका हिणवू मला... सुप्त एक निखारा आत्म्यात कोरजलेला घालुन त्यावर फुंकर नका चेतवू मला... स्वप्नात आहे मी नका जागवू मला वास्तवाच्या विखाराने नका नागवू मला....
|
Meenu
| |
| Wednesday, February 22, 2006 - 5:53 am: |
| 
|
धन्यवाद पमा, amkulkarni, Mmkarpe आरक्षित छान...
|
मी, एक माणूस बहुतेकदा, जन्मदत्त नात्यांनी बन्दिस्त गोतावळ्यात, मी एक कर्तव्यदक्ष सगा-सोयरा, भाईबंद असतो, किंवा सर्वसम्मत व्यवहाराच्या रेट्याने जुळवलेला, विश्वासू सहकारी, मित्र आणि शेजारी अचूक असतो. मी कुठे नि केंव्हा माणूस असतो? मी एकतर भाबडे गरजू गिर्हाईक, किंवा आशाळभूत मतदार असतो. आगा-पीछा हरवलेल्या गर्दीतला एक थेम्ब, फलाटावर, मोर्चात किंवा वारीत धक्के खातो. मी कुठे नि केंव्हा माणूस असतो? दिवसा-उजेडी, जगात रीतसर वावरताना, किंवा रात्री, बिछान्यात शिरल्यावर, माझे आपले अगतिक स्खलन होतच असते. कशाचेच मुळी सूतक मला कधी लागतच नाही. मी कुठे नि केंव्हा माणूस असतो? कुणी हाकलले, डिवचले म्हणून किंवा सवयीने, मी पुन:पुन्हा उभा रहातच असतो. एकेका दशकानन्तर शाबूत असलो, तर न चुकता मोजला, मापला जतो. मी कुठे नि केंव्हा माणूस असतो? उम्बर्याशी येऊन यमदूत दार ठोठावतो, तेंव्हा एकदा, शेवटचा. आणि त्या आधी, कविता लिहितो, तेंव्हा दुसर्यान्दा, अधून-मधून. बापू.
|
Zaad
| |
| Wednesday, February 22, 2006 - 10:30 am: |
| 
|
बापू, बाप कविता लिहिली आहे! सलाम!!
|
Ninavi
| |
| Wednesday, February 22, 2006 - 10:49 am: |
| 
|
मुक्ती.. हे असं तीळ तीळ तुटणं काही खरं नाही.. वार कसा सपकन झाला पाहिजे.. पातं कसं अजूनच लखलखून बाहेर आलं पाहिजे.. त्याला हे असे काही ओलसर श्वास.. काही चुकार भास.. चिकटून येऊ नयेत.. त्यावरून गळू नये अद्याप उष्ण असलेला एकही थेंब.. नाहीतर मग तिथेच ती अदृष्य आशाही असते माखलेली.. पुन्हा सांधलं जायची.. अरे, जोडता आलं नाही इथपर्यंत ठीक आहे, नीट तोडताही येऊ नये...???
|
Shyamli
| |
| Wednesday, February 22, 2006 - 10:52 am: |
| 
|
>>>>नीट तोडताही येऊ नये वा वा खासच ग!
|
Pama
| |
| Wednesday, February 22, 2006 - 11:13 am: |
| 
|
बापू, फारच सुरेख! निनावे..
|
mukti, mast g! ninavi..........................
|
Mavla
| |
| Thursday, February 23, 2006 - 12:26 am: |
| 
|
वाह क्या बात है, सहिच.
|
Meenu
| |
| Thursday, February 23, 2006 - 2:57 am: |
| 
|
Hi निनावी तूझ्या मुक्ति ला उत्तर द्यावस वाटल म्हणून ही भक्ती.... भक्ती तुटू दे जीव तीळ तीळ त्याच्यासाठी तुटला तर ज्याच्यासाठी तुटेल तो माझाच कोणी असेल त्याशिवाय का त्याच्याशी ओले श्वास जडले असतिल? माझ्याच अंशावरती सपकन वार करु म्हणतेस? त्याच्यावर वार करुन तळपेल गं पातं लखलख थोडा वेळ मरेल आतल्या सैतानाची वखवख पण फक्त थोडा वेळ.... आशेवरती राणी सारी दुनिया कायम आहे दृष्य अदृष्याची सीमा तिनेच तर सांधली आहे जे नाही जोडलेलं सांग ते तोडशील कशी? तोडशील तर सिद्ध करशील हेच की जोडलं होतं... मानापमानाच्या खोट्या कल्पनांना बळी पडू नकोस तूही माझिच कोणी म्हणून सांगते तोडू नकोस
|
inanaavaIÊ mau>I Cana Aaho
|
Shyamli
| |
| Thursday, February 23, 2006 - 3:02 am: |
| 
|
मीनु मस्तच ग! वाटच बघत होते कुणितरी असही लिहाव म्हणुन
|
bhakti sudhaa mast , ajun yeu dyaa!
|
दोस्तांनो .... दोस्तांनो आज खूप एकटं वाटतंय ... खिडकीबाहेरचं जग ... सळसळतंय रस्ते ... वाहने ... माणसं ... गर्दी ... सगळं आहे .... आहे तसं मग आतलं जग का असं कोलमडतंय दोस्तांनो आज खूप ... स्पर्श सारे सोबतीला ... आठवणी वळचणीला ... जुनं सारं चंदनागत दरवळतंय श्वास येतोय ... श्वास जातोय ... तरीदेखील जीवघेणं गुदमरतंय दोस्तांनो आज खूप ... कुणाचीही वाट नाही , चाहूल नाही , साद नाही मग इथे कोण असं घुटमळतंय ? वार नाही कुठेसुध्दा .. घाव नाही एकसुध्दा मन मात्र उगाचच कळ्वळतंय दोस्तांनो आज खूप ... दोस्तांनो SSS ...........
|
Devdattag
| |
| Thursday, February 23, 2006 - 4:26 am: |
| 
|
वेड रे भो अब तो ये आलम हैं के साकी ने पिलाना छोड दिया ये अलग बात हैं के हमें शाम्-ए-तनहाई ने जलाना छोड दिया
|
Meenu
| |
| Thursday, February 23, 2006 - 4:28 am: |
| 
|
वैभव मनाला भिडला तुझा एकटेपणा
|
|
|